Słowo wstępne

Co nowego w nowym roku

prof. dr hab. n. med. Andrzej Kawecki

Redaktor Naczelny „Onkologii po Dyplomie”

Small kawecki a ww003 x kopi opt

prof. dr hab. n. med. Andrzej Kawecki

Początek 2023 roku różni się istotnie od dwóch poprzednich lat. Wydaje się, że pandemia ma się nie tyle ku końcowi, co przechodzi w fazę endemiczną i SARS-CoV-2 pozostanie z nami jako jedna z wielu infekcji, głównie układu oddechowego. Zresztą obecnie większym problemem wydają się inne zakażenia wirusowe, takie jak grypa czy syncytialny wirus oddechowy (RSV – respiratory syncytial virus) – w poprzednich latach wyciszone wtórnie do reżimu sanitarnego. Obyśmy pandemiczne problemy mieli już za sobą.

W takiej sytuacji możemy skupić się na sprawach bieżących. Trafia do Państwa pierwszy w tym roku zeszyt „Onkologii po Dyplomie” zawierający wiele bardzo ciekawych artykułów.

Wartościowe dla lekarzy onkologów, jak i specjalności pokrewnych są zwłaszcza dwa artykuły dotyczące po pierwsze przypadkowo wykrywanej leukocytozy (autorkami są: lek. Agnieszka Lewosiuk, dr n. med. Joanna Rupa-Matysek, dr hab. n. med. Katarzyna Brzeźniakiewicz-Janus, prof. UZ) , a po drugie ryzyka migotania przedsionków u chorych na nowotwory (artykuł napisała lek. Agata Ogłoza). Przedstawione w nich wskazówki są bez wątpienia przydatne w codziennej praktyce klinicznej.

Rzadko poruszany w piśmiennictwie onkologicznym jest problem sarkopenii u pacjentów onkologicznych, najczęściej dotyczącej tych w podeszłym wieku, choć nie tylko, a bez wątpienia istotny w aspekcie rutynowej praktyki klinicznej. Wraz ze starzeniem się społeczeństwa zagadnienia geriatryczne mają coraz większe znaczenie w opiece onkologicznej. Na ten temat pisze dr n. o zdr. Magdalena Milewska.

Częstość zachorowań na nowotwory tarczycy systematycznie rośnie, następują też ważne zmiany w podejściu terapeutycznym, o czym trzeba wiedzieć. Dlatego tak wartościowy jest tekst dr hab. n. med. Darii Handkiewicz-Junak i dr n. med. Aleksandry Ledwon dotyczący diagnostyki i leczenia chorych na raka tarczycy. Powinni go szczególnie docenić endokrynolodzy będący w tych przypadkach lekarzami pierwszego kontaktu.

Artykuł, którego autorem jest dr hab. n. med. Karol Rawicz-Pruszyński, omawia zasady kontroli po przebytym skutecznym leczeniu pacjentów z rakiem jelita grubego. Autor opiera się na wytycznych Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej, które są racjonalne i systematycznie aktualizowane. Zasady obserwacji po leczeniu onkologicznym to nadzwyczaj ważne zagadnienie. Aktywny follow up z wykorzystywaniem badań obrazowych, markerów i technik endoskopowych (o ile mają zastosowanie) jest uzasadniony, jedynie w przypadku gdy wczesne rozpoznanie progresji warunkuje możliwość wdrożenia skutecznego leczenia stwarzającego możliwość wyleczenia lub wieloletniego przeżycia. W pozostałych sytuacjach częste powtarzanie choćby badań obrazowych nie znajduje uzasadnienia i generuje koszty, nie wpływając na rokowanie pacjenta.

Kolejne opracowanie – autorstwa lek. Jolanty Langowskiej i dr n. med. hab. Moniki Rucińskiej – omawia etiopatogenezę i możliwości leczenia w przypadku przerzutów do kości. To wartościowy tekst, zwłaszcza dla lekarzy w trakcie kształcenia oraz specjalistów innych dziedzin zaangażowanych w proces leczenia w takich przypadkach. Jedyną rzeczą, którą bym dodał, jest omówienie możliwości modyfikacji postępowania u chorych z oligoprzerzutami. Przy równoległym leczeniu systemowym i oczekiwanym relatywnie długim czasie przeżycia postępowanie miejscowe, głównie radioterapia, powinno być bardziej radykalne i nie ograniczać się do podania jednej lub kilku frakcji.

Za nadzwyczaj istotny uważam artykuł mgr Magdaleny Pakulskiej omawiający znaczenie opieki psychiatrycznej u chorych na nowotwory. Z problemami psychiatrycznymi u naszych pacjentów spotykamy się na co dzień i trzeba wiedzieć, jakie w takich sytuacjach trzeba podjąć działania i kiedy niezbędna staje się pomoc specjalisty.

Interesujący i na czasie jest artykuł mecenas Anny Popławskiej prezentujący prawa pacjenta onkologicznego. Warto je sobie przypomnieć i przyswoić, szczególnie w sytuacji eskalacji roszczeń chorych i ich rodzin, podsycanych okresowo medialnym hejtem przeciwko pracownikom ochrony zdrowia.

Zachęcając do lektury, składam jednocześnie życzenia wszystkiego co najlepsze, a przede wszystkim zdrowia i wytrwałości w nowym 2023 roku.

Do góry