Temat numeru
Przypadkowo wykryta leukocytoza w morfologii krwi – dalsze postępowanie z pacjentem
lek. Agnieszka Lewosiuk1
dr hab. n. med. Joanna Rupa-Matysek2
dr hab. n. med. Katarzyna Brzeźniakiewicz-Janus, prof. UZ1
- Leukocytoza stanowi częste zaburzenie towarzyszące stanom chorobowym, które zazwyczaj nie wynikają z pierwotnej choroby układu krwiotwórczego – jest to naturalna reakcja organizmu na proces chorobowy. Z tego powodu nie powinna być nigdy bagatelizowana. Jednak nieprzemyślane kierowanie każdego przypadku leukocytozy do dalszej diagnostyki hematologicznej jest niewłaściwe, a nawet wręcz szkodliwe dla chorego, ponieważ może opóźnić rozpoznanie właściwej jednostki chorobowej. Niniejszy artykuł podpowiada, jak powinno wyglądać dalsze postępowanie przy przypadkowym wykryciu leukocytozy w morfologii krwi pacjenta
Leukocytoza, czyli wzrost liczby leukocytów (WBC – white blood cells) we krwi obwodowej, jest częstym problemem klinicznym i powodem konsultacji hematologicznych. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić podłoże nienowotworowe i schorzenia nowotworowe. Liczne przyczyny leukocytozy wiążą się z różnorodnymi objawami klinicznymi – od postaci bezobjawowych do odczynu białaczkowego (WBC >50 × 109/l) oraz objawów hiperleukocytozy z klinicznymi objawami leukostazy związanymi z zaburzeniami perfuzji tkanek.
Rozpoznanie leukocytozy należy ustalać na podstawie obowiązujących dla danego przypadku norm z uwzględnieniem tych dla określonego analizatora medycznego (metoda impedancyjna lub optyczna) oraz wieku pacjenta (np. norma liczby leukocytów u noworodka sięga 38 × 109/l), a także w przypadku kobiet w wieku rozrodczym – typowych zmian w przebiegu ciąży. W ocenie leukocytozy istotną rolę odgrywa analiza poszczególnych populacji krwinek białych, ich morfologia, dojrzałość, a także pozostałych elementów morfotycznych krwi obwodowej, w tym szczególnie stężenia hemoglobiny oraz wartości wskaźników czerwonokrwinkowych i liczby płytek krwi1.
Subpopulacje leukocytów
W obrębie leukocytów krwi obwodowej wyróżniamy:
- granulocyty, w skład których wchodzą:
- neutrofile
- eozynofile
- bazofile
- monocyty
- limfocyty
- atypowe leukocyty, których nie identyfikuje analizator medyczny, natomiast w rozmazie krwi obwodowej mogą to być pobudzone limfocyty lub młode komórki limfoidalne lub mieloidalne – blasty.
Analizatory medyczne za pomocą pomiaru objętości leukocytów pozwalają na identyfikację 3 populacji komórek, w tym neutrofilów, limfocytów i komórek o wielkości pośredniej, obejmujących pozostałe leukocyty. Natomiast połączenie badań fizykochemiczn...
- dominującej subpopulacji leukocytów w leukocytozie
- czasie trwania leukocytozy
- obecności współistniejących zaburzeń, w tym innych nieprawidłowości w morfologii krwi, takich jak niedokrwistość, nadkrwistość czy zaburzenia liczby płytek krwi2.