Temat numeru

Postępy w diagnostyce i leczeniu czerniaka

lek. Jędrzej Żukowski

dr hab. n. med. Hanna Koseła-Paterczyk

prof. dr hab. n. med. Piotr Rutkowski

Klinika Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków, Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Piotr Rutkowski

Klinika Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków, Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie

– Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie

ul. W. K. Roentgena 5, 02-781 Warszawa

  • Czerniak – nowotwór o wysokim potencjale przerzutowym oraz niekorzystnym rokowaniu w zaawansowanych stadiach i przełomy w jego leczeniu, obejmujące rozwój bardziej precyzyjnych terapii celowanych oraz immunoterapii
  • Obiecujące rezultaty spersonalizowanych terapii celowanych, dostosowanych do indywidualnych mutacji
  • Immunoterapia – dlaczego nie wszyscy pacjenci reagują na nią jednakowo
  • Badania służące opracowaniu strategii zwiększających skuteczność immunoterapii i stworzeniu połączeń tego typu leczenia z innymi metodami

Czerniaki to złośliwe nowotwory wywodzące się z neuroektodermalnych komórek melanocytarnych. Szacuje się, że częstość występowania czerniaka w Polsce jest relatywnie rzadka i wynosi ok. 6/100 000/rok. Warto jednak podkreślić, że czerniaki to grupa nowotworów, w których współczynniki zachorowalności wzrosły niemal 3-krotnie u obu płci i we wszystkich grupach wiekowych w ciągu ostatnich trzech dekad. Mediana wieku zachorowania jest podobna u obu płci i wynosi ok. 50 lat życia. Standaryzowane współczynniki umieralności wahają się od 1,4 do 2,1/100 000/rok; wyższe wartości obserwuje się u mężczyzn, co przekłada się na ok. 700 zgonów w ciągu roku dla każdej z płci. Pomimo zwiększającej się zapadalności, która obecnie wynosi ok. 4200 nowych przypadków rocznie w Polsce, w ciągu kilku ostatnich lat wzrosła przeżywalność względna w tej grupie pacjentów − o ponad 20%. Poprawa wyników leczenia wiąże się z postępem w diagnostyce, umożliwiającej rozpoznawanie tych nowotworów we wczesnych etapach, oraz ze zwiększeniem dostępności do niezwykle skutecznych terapii systemowych stosowanych w praktyce klinicznej zarówno u pacjentów z chorobą zaawansowaną, jak i w leczeniu okołooperacyjnym1,2.

Leczenie okołooperacyjne chorych na czerniaka

Postępowaniem z wyboru u pacjentów chorych na czerniaki jest leczenie chirurgiczne. Obecnie leczenie systemowe uzupełniające po doszczętnej resekcji zmian w grupie pacjentów o wysokim ryzyku nawrotu choroby jest standardem postępowania. W praktyce klinicznej w ramach programu lekowego stosuje się zarówno immunoterapię skierowaną przeciwko receptorowi programowanej śmierci 1 (anty-PD-1 − niwolumab lub pembrolizumab), jak i leczenie ukierunkowane molekularnie inhibitorami BRAF i MEK (dabrafenib z trametynibem – przy obecności mutacji BRAF)1. Szczególną grupę pacjentów stanowią chorzy na czerniaki w stopniu zaawansowania IIB i IIC, w której również powinno zostać zastosowane leczenie uzupełniające3.

Na podstawie ostatnich doniesień z toczących się badań klinicznych można stwierdzić, że coraz większą rolę zaczyna odgrywać postępowanie przedoperacyjne w leczeniu chorych na zaawansowane lokoregionalnie czerniaki skóry. Najnowsze wyniki badań sug...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Leczenie systemowe adiuwantowe – uzupełniające, pooperacyjne

Obecnie w ramach programu lekowego B.59 w Polsce leczenie systemowe adiuwantowe (roczne) stosuje się u chorych po całkowitym wycięciu czerniaka w [...]

Leczenie systemowe neoadiuwantowe – przedoperacyjne

Efektywność leczenia ukierunkowanego molekularnie oraz inhibitorami immunologicznych punktów kontrolnych w leczeniu uzupełniającym i w leczeniu choroby zaawansowanej sprawiła, że w ostatnim [...]

Leczenie systemowe chorych na zaawansowanego czerniaka

Leczenie systemowe czerniaka uległo znacznym zmianom od wprowadzenia ipilimumabu w 2011 r. W ciągu ostatniej dekady zatwierdzono 12 nowych leków do [...]

Niwolumab z relatlimabem w leczeniu chorych na czerniaki

W podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniu II/III fazy RELATIVITY-047 oceniano połączenie relatlimabu i niwolumabu w stałej dawce (w porównaniu z samym niwolumabem), [...]

Immunomodulująca szczepionka (IO102/IO103) w leczeniu zaawansowanego czerniaka

Jedną z pojawiających się strategii mających na celu zwiększenie skuteczności inhibitorów punktów kontrolnych układu odpornościowego jest eliminacja immunosupresyjnych populacji komórek w [...]

RP1 – genetycznie zmodyfikowany HSV-1 w leczeniu chorych na czerniaka

Wirusy onkolityczne preferencyjnie namnażają się w nowotworach w porównaniu z tkanką normalną, a także promują immunogenną śmierć komórkową oraz indukcję systemowej [...]

Tebentafusp w leczeniu chorych na czerniaka błony naczyniowej oka

Czerniak błony naczyniowej oka jest najczęstszym pierwotnym nowotworem złośliwym w obrębie oka u dorosłych1. Z danych Krajowego Rejestru Nowotworów (KRN) za [...]

Postępy w diagnostyce molekularnej i leczeniu ukierunkowanym molekularnie u chorych na czerniaki

Leczenie inhibitorami BRAK i MEK wykazało znaczną skuteczność u pacjentów z czerniakiem z mutacją BRAF. W przypadku takich chorych wemurafenib i [...]

Podsumowanie

Wysoki potencjał przerzutowy czerniaka oraz niekorzystne rokowanie w zaawansowanych stadiach wymagają nowatorskich podejść terapeutycznych, ponieważ standardowe metody leczenia mają pewne ograniczenia. [...]

Do góry