Medycyna pracy w perspektywie onkologicznej jest przywoływana głównie w kontekście szans, jakie powinna dawać na zwiększenie wykrywalności chorób nowotworowych. Zgodnie z Ustawą z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy jej podstawowym celem jest ochrona zdrowia pracujących osób przed wpływem niekorzystnych warunków środowiska pracy i sposobem jej wykonywania oraz sprawowanie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami. Systematyczna kontrola ich stanu zdrowia powinna obejmować procedury i badania służące ocenie ukierunkowanej na identyfikowanie tych elementów stanu zdrowia, które pozostają w związku przyczynowym z warunkami pracy. W ramach opieki profilaktycznej osoby pracujące powinny otrzymywać informacje i wskazania lekarskie odnośnie do sposobów zapobiegania niekorzystnym zmianom w ich zdrowiu¹. Oprócz tego wynikające z przepisów Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej: k.p.) administracyjnie wymuszone, powszechne i cykliczne lekarskie badania profilaktyczne pracowników nie tylko dają szansę na wczesne wykrycie chorób związanych z wykonywaną pracą, lecz także pozwalają wpływać na postawy pacjentów, w tym na stosowanie się do zaleceń lekarskich².

W zakresie medycyny pracy nowotwory złośliwe są rozważane pod kątem oceny ich związku przyczynowego z narażeniem zawodowym, pomocy w powrocie do aktywności zawodowej i jej utrzymaniem po długotrwałej absencji spowodowanej chorobą nowotworową, a także działań zmierzających do ich wczesnego wykrywania.

Postępowanie w przypadku podejrzenia nowotworu związanego z wykonywaną pracą

Za chorobę zawodową uważa się jednostkę chorobową wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy bądź w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych narażeniem zawodowym (art. 2351 k.p.)². Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym bądź po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych (art. 2352 k.p.)².