Ekg dla pediatry

REDAKTOR DZIAŁU Dr n. med. Anna Turska-Kmieć, Klinika Kardiologii, IP-CZD, Warszawa

Zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego w zapisie elektrokardiograficznym u dzieci

Katarzyna Bieganowska

Klinika Kardiologii, Instytut „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka”, Warszawa

Adres do korespondencji: dr hab. n. med. Katarzyna Bieganowska, prof. nadzw., Kierownik Pracowni Elektrofizjologii Klinicznej, Klinika Kardiologii, Instytut „Pomnik-Centrum Zdrowia Dziecka”, al. Dzieci Polskich 20, 04-730 Warszawa, e-mail: kbieganowska@wp.pl

Pediatr Dypl 2014;18(2):53-59

Słowa kluczowe

zapis EKG, przewodzenie przedsionkowo-komorowe, blok przedsionkowo-komorowy

Wprowadzenie

 W warunkach prawidłowych pobudzenie powstające w węźle zatokowo-przedsionkowym, zwanym zatokowym jest przewodzone do komór przez układ bodźcoprzewodzący, którego schemat przedstawia rycina 1. Pobudzenie z węzła zatokowego położonego w prawym przedsionku w okolicy żyły głównej górnej jest przewodzone do lewego przedsionka przez pęczek Bachmanna. Impuls z węzła zatokowego jest kolejno przekazywany do komór przez drogi międzywęzłowe w przedsionku prawym, łącze przedsionkowo-komorowe, pęczek Hisa i jego odnogi. Do prawej komory pobudzenie jest przewodzone przez prawą odnogę pęczka Hisa, a do lewej komory przez wiązkę przednią i tylną lewej odnogi pęczka Hisa. Na samym końcu układu bodźcoprzewodzącego znajdują się włókna Purkinjego, które przekazują impulsy do komórek mięśnia roboczego.

Zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego (p-k), zwane również blokami przedsionkowo-komorowymi (BPK) rozpoznaje się wówczas, gdy powstały w węźle zatokowo-przedsionkowym (lub rzadziej w innym miejscu przedsionka) impuls dociera do komory z opóźnieniem lub jego szerzenie się jest przerwane. BPK I° wynika z wydłużenia czasu przewodzenia między węzłem zatokowym i łączem przedsionkowo-komorowym. Łącze przedsionkowo-komorowe składa się z końcowych odcinków traktów międzywęzłowych, węzła przedsionkowo-komorowego i początkowego odcinka pęczka Hisa. BPK II° wynika albo ze stopniowo narastającego wydłużenia czasu przewodzenia impulsów z przedsionka do komór, albo z okresowego całkowitego zablokowania przewodzenia niektórych impulsów z przedsionków do komór. BPK III° polega na całkowitym zablokowaniu przewodzenia impulsów z przedsionków do komór i wystąpieniu zastępczego rytmu z niżej położnego ośrodka w łączu przedsionkowo-komorowym lub komorach. Na rycinie 2 przedstawiono schematycznie zapisy elektrokardiograficzne z różnym stopniem zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego w porównaniu do prawidłowego zapisu EKG.

Zaburzenia przewodzenia p-k mogą być stałe lub zmienne, mogą dotyczyć różnych poziomów układu bodźcoprzewodzącego w jednym lub wielu miejscach, a szczegółowe określenie poziomu bloku jest możliwe jedynie w czasie inwazyjnego badania elektrofizjolo...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Blok przedsionkowo-komorowy I°

 <<>> <<>>Blok przedsionkowo-komorowy I° w zapisie EKG charakteryzuje się wydłużeniem odstępu P-R powyżej uznanej dla wieku dziecka normy i częstotliwości rytmu [...]

Blok przedsionkowo-komorowy II°

<<>>W BPK II° obserwuje się naprzemiennie, stopniowo lub nagle występujące zaburzenia przewodzenia impulsów z przedsionków do komór.

Całkowity blok przedsionkowo-komorowy (BPK III°)

W całkowitym bloku przedsionkowo-komorowym (BPK III°) pobudzenia przedsionkowe nie są przewodzone do komór, czynność przedsionków i komór jest całkowicie niezależna z rozkojarzeniem przedsionkowo-komorowym (ryc. 7). [...]
Do góry