Wprowadzenie

Łuszczyca jest przewlekłą zapalną chorobą skóry, która najczęściej ujawnia się u osób powyżej 18 r.ż., niekiedy jednak jej objawy mogą wystąpić już u niemowląt, dzieci w wieku przedszkolnym oraz szkolnym. U większości dzieci choroba jest ograniczona do niewielkiej powierzchni skóry i może być z łatwością kontrolowana przez stosowanie leków miejscowych. Umiarkowana i ciężka postać łuszczycy występuje u dzieci zdecydowanie rzadziej.

 W prowadzonych badaniach epidemiologicznych wykazano, że łuszczyca występuje w populacji dziecięcej z częstością 40:100 000 dzieci, rozwija się najczęściej w wieku 10,6 roku.¹ Istotnym czynnikiem rozwoju łuszczycy w dzieciństwie jest dodatni wywiad rodzinny w kierunku tej choroby. U części pacjentów zmianom skórnym może towarzyszyć młodzieńcze łuszczycowe zapalenie stawów, częstość tego zjawiska jest jednak niewielka. Podobnie jak u pacjentów dorosłych, u dzieci chorujących na łuszczycę częściej w porównaniu z grupą kontrolną stwierdza się tendencję do rozwoju hiperlipidemii, otyłości, nadciśnienia tętniczego i cukrzycy. Dlatego ta grupa pacjentów powinna być objęta szczególną opieką medyczną, może to bowiem zapobiec ciężkim powikłaniom ogólnoustrojowym w przyszłości. Zaobserwowano też, że u dzieci chorujących na łuszczycę częściej występują zaburzenia nastroju, stany lękowe i depresja, co również powinno skłaniać do konsultowania ich z psychologiem i/lub psychiatrą.²

Objawy kliniczne łuszczycy

Łuszczyca plackowata występuje pod postacią dobrze odgraniczonych tarczek/blaszek łuszczycowych pokrytych srebrzystą łuską. Zmiany lokalizują się przede wszystkim na wyprostnych częściach kończyn (ryc. 1), na łokciach, kolanach oraz na owłosionej skórze głowy (ryc. 2). Niekiedy jednak mogą zajmować inne okolice ciała. U dzieci postać plackowata łuszczycy jest najczęstsza i dotyczy około 30-80% wszystkich pacjentow.³ Często pierwszym miejscem wystąpienia zmian chorobowych jest owłosiona skóra głowy. Ogniska w tej lokalizacji mogą wyprzedzać inne przejawy choroby nawet o kilka-kilkanaście lat. Zmiany łuszczycowe w populacji dorosłych rzadko lokalizują się na twarzy, natomiast u dzieci lokalizacja ta jest zdecydowanie częstsza (ryc. 3). U niemowląt zmiany łuszczycowe stosunkowo często występują w okolicy pieluszkowej, niekiedy mogą im towarzyszyć rozsiane zmiany na skórze całego ciała. Zmiany łuszczycowe okolicy narządów płciowych przybierają postać rumieniowo-naciekową, w zasadzie nie obserwuje się łuski.