prof. dr hab. n. med. Jarosław Peregud-Pogorzelski

Szanowni Państwo, Koleżanki i Koledzy!

Otrzymują Państwo kolejny numer „Pediatrii po Dyplomie” – mam nadzieję, że i tym razem spełnimy Państwa oczekiwania.

Niedobory żywieniowe mogą być konsekwencją wielu zaburzeń, dlatego w planowaniu ich wyrównania niezbędne są poznanie prowadzących do nich chorób czy nieprawidłowości oraz ocena stanu odżywienia i wyników badań laboratoryjnych. Następnymi krokami są zalecenie odpowiedniej interwencji i jej monitorowanie. Jestem przekonany, że po zapoznaniu się z informacjami zawartymi w artykule „Wyrównywanie niedoborów żywieniowych – kiedy jest potrzebne?” będzie Państwu łatwiej podejmować prawidłowe decyzje i wdrażać stosowne zalecenia żywieniowe u pacjentów.

W świetle licznych badań dotyczących niekorzystnego odległego wpływu niedoboru żelaza na rozwój psychoruchowy niemowląt i małych dzieci szczególną rolę powinny odgrywać działania prewencyjne i długofalowe monitorowanie skuteczności leczenia niedokrwistości, dlatego polecam artykuł „Zapobieganie niedoborowi żelaza i leczenie niedokrwistości z niedoboru żelaza u niemowląt i małych dzieci”.

Napad drgawek u dziecka jest jednym z najbardziej dramatycznych dla otoczenia objawów. W opiece przedszpitalnej najistotniejsze jest, aby w trakcie napadu ustabilizować i monitorować podstawowe funkcje życiowe dziecka oraz zabezpieczyć je przed potencjalnym urazem. Od chwili wystąpienia napadu najważniejszym parametrem jest czas, a dla dalszego postępowania zasadnicze znaczenie mają prawidłowe i szybkie ustalenie okoliczności wystąpienia napadu oraz znajomość jego przebiegu (morfologii i czasu trwania), a także stan dziecka po jego zakończeniu. Lekarz w każdej chwili trwania napadu powinien zatem postępować w sposób racjonalny, ponieważ odkrycie danego elementu postępowania w kolejnym etapie napadu może okazać się spóźnione. Wszystkie te problemy zostały omówione w artykule „Postępowanie w pierwszym napadzie drgawek”, do przeczytania którego szczególnie Państwa zachęcam.

Dzieci są bardziej podatne na infekcje niż dorośli. Zwiększona wrażliwość na zakażenia, zwłaszcza u dzieci poniżej 5 roku życia, wynika z wielu czynników, takich jak: niedojrzałość immunologiczna, anatomiczna i czynnościowa, konieczność rozpoznania patogenów i wytworzenia pamięci immunologicznej, która przy kolejnym kontakcie zapewni lepszą ochronę, narażenie na dużą ekspozycję na drobnoustroje w żłobkach i przedszkolach oraz większa wrażliwość na czynniki środowiskowe. Kiedy jednak infekcje należy traktować jako przejaw innych problemów zdrowotnych? Jak zaplanować diagnostykę, gdy zakażenia u dziecka są zbyt częste, zbyt poważne lub nietypowe, zarówno w aspekcie przebiegu, jak i czynnika etiologicznego? Odpowiedzi na te pytania znajdą Państwo w artykule „Infekcje u dziecka – norma czy powód do niepokoju?”.

Ostry brzuch to zespół dynamicznie narastających objawów klinicznych, takich jak: ból brzucha, wymioty, nudności oraz zatrzymanie gazów i stolca, mogący wymagać doraźnej interwencji chirurgicznej, dlatego zachęcam również do zapoznania się z algorytmem postępowania w ostrym brzuchu u dziecka.

Jestem przekonany, że bardzo przydatne w codziennej pracy będą też informacje zawarte w pozostałych artykułach tego numeru.

Drogie Koleżanki i Drodzy Koledzy, na nadchodzące Święta Bożego Narodzenia życzę Wam i Waszym bliskim zdrowia, pogody ducha i wytrwałości w osiąganiu wytyczonych celów!

Serdecznie zachęcam Państwa do lektury.