Zespół Aspergera jest całościowym zaburzeniem rozwoju mieszczącym się w spektrum autyzmu. Charakteryzuje się ograniczonymi i powtarzanymi wzorcami zachowań oraz zainteresowań, które współwystępują z trudnościami w kontaktach społecznych. Różni się od innych zaburzeń ze spektrum autyzmu tym, że u pacjentów z tym zespołem zostaje zachowany względny rozwój językowy i poznawczy. Nazwa zaburzenia pochodzi od nazwiska austriackiego pediatry Hansa Aspergera, który w 1944 roku jako pierwszy opisał dzieci wykazujące charakterystyczne zaburzenia rozwojowe w zakresie funkcji motorycznych i społecznych¹. Dokładna przyczyna zespołu Aspergera nie jest znana. W badaniach klinicznych wskazano m.in. na czynniki genetyczne². Występowanie tego zaburzenia u dzieci szacuje się na około 0,02-0,03%³, przy czym częściej dotyka ono chłopców niż dziewczynki.

Leczenie zespołu Aspergera oparte jest głównie na terapii behawioralnej, koncentrującej się na niezaradności motorycznej, obsesyjnych i powtarzających się zachowaniach oraz deficytach w umiejętnościach komunikacyjnych.