prof. dr hab. n. med. Jarosław Peregud-Pogorzelski

Szanowni Państwo!

W bieżącym numerze „Pediatrii po Dyplomie” zamieściliśmy wiele ciekawych artykułów, do których przeczytania gorąco Państwa zachęcam.

Zaburzenia rozwoju języka, mowy oraz komunikacji społecznej pojawiają się w różnych jednostkach chorobowych ujętych w obowiązujących systemach klasyfikacyjnych i w znacznej większości przypadków dotyczą najmłodszych dzieci, często w wieku poniżej 2 r.ż. Pierwszymi lekarzami, do których zwracają się zaniepokojeni rodzice, są pediatrzy. Dlatego wiedza dotycząca rozwoju w tym obszarze oraz jego zaburzeń jest dla nich niezmiernie istotna. Ważne zatem, aby w przypadku każdej zaobserwowanej nieprawidłowości w zakresie funkcji związanych z przyjmowaniem pokarmu oraz rozwojem mowy i komunikacji, bez względu na wiek i płeć dziecka, korzystali Państwo z koniecznej konsultacji logopedycznej lub neurologopedycznej. Właściwe postępowanie zalecane w takich przypadkach omówiono w artykule „Zaburzenia mowy – na co powinien zwrócić uwagę pediatra”.

Pieluszkowe zapalenie skóry należy do najczęstszych schorzeń skóry wieku niemowlęcego oraz wczesnodziecięcego i wynika z niedojrzałości bariery naskórkowej w tym okresie życia dziecka. Obraz kliniczny może mieć charakter jedynie ognisk rumieniowych, niejednokrotnie z nadkażeniem bakteryjnym, zapaleniem tkanki podskórnej, lub klasycznego wyprysku kontaktowego. Jak prawidłowo rozpoznać to schorzenie skóry i postępować z tą grupą pacjentów, przedstawiono w artykule „Pieluszkowe zapalenie skóry – aktualne wytyczne dotyczące postępowania i prawidłowej pielęgnacji”.

W związku z globalnym problemem narastającej antybiotykooporności bakterii niezwykle istotne jest prowadzenie racjonalnej antybiotykoterapii. W dobie nadmiernego stosowania antybiotyków i nadrozpoznawalności anginy zasadnicze znaczenie ma właściwe różnicowanie infekcji wirusowych gardła z zakażeniami paciorkowcowymi. O tym, jak podejmować trafne decyzje w wyżej wymienionych przypadkach, dowiedzą się Państwo z publikacji „Standardy leczenia anginy i szkarlatyny”.

Właściwe żywienie we wczesnym okresie życia ma ogromny wpływ na kondycję oraz rozwój fizyczny i psychiczny człowieka. Według ekspertów Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, European Society for Paediatric Gastroenterology Hepatology and Nutrition oraz World Health Organization celem, do którego należy dążyć, jest wyłączne karmienie piersią przez pierwszych 6 miesięcy życia dziecka. Zdarzają się jednak nieliczne sytuacje, kiedy karmienie dziecka piersią nie jest możliwe. Mleko modyfikowane powinno służyć jako substytut mleka kobiecego i być podawane niemowlętom, które nie mogą być karmione piersią lub nie powinny otrzymywać pokarmu matki, a także w sytuacji, gdy mleko z banku mleka kobiecego jest niedostępne. O różnych rodzajach odpowiedniego mleka modyfikowanego przeczytają Państwo w artykule „Wybór mieszanki mlecznej – jak tego dokonać z korzyścią dla niemowlęcia?”.

Nie ma możliwości wyeliminowania w 100% ryzyka nagłego zgonu u dzieci i młodzieży z wrodzonymi wadami serca (WWS), które uprawiają sport wyczynowy. Dlatego szczególnie ważna jest ścisła współpraca zespołu, w którego skład wchodzą: pacjent (sportowiec), kardiolog dziecięcy, lekarz sportowy, rodzice oraz trener. W artykule „Kwalifikacja dzieci i młodzieży z wadami wrodzonymi serca do uprawiania sportu” omówiono, jak profesjonalnie opiekować się tymi pacjentami. We wszystkich wytycznych zwraca się uwagę na to, że opiekunowie dzieci z WWS, szczególnie tych, które chcą uprawiać sport, powinni odbyć kurs reanimacji oraz obsługi automatycznego zewnętrznego kardiowertera-defibrylatora (urządzenie to powinno być zawsze dostępne podczas treningów i zawodów sportowych).

Zachęcam Państwa również do zapoznania się z niezwykle interesującymi opisami przypadków oraz artykułem prawnym pt. „Co robić, gdy rodzic żąda wypisania dziecka ze szpitala?”, a także z pozostałymi publikacjami zawartymi w najnowszym wydaniu „Pediatrii po Dyplomie”.