BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Nefronoftyza jako przyczyna niewydolności nerek w wieku rozwojowym
dr n. med. Aleksandra Sobieszczańska-Droździel
dr hab. n. med. Przemysław Sikora, prof. nadzw.
- Próba przedstawienia aktualnych doniesień na temat nefronoftyzy
- Na jakie z pozoru mało istotne wczesne objawy nefronoftyzy powinien zwrócić uwagę pediatra, by jak najwcześniej wdrożyć odpowiednie postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne?
Nefronoftyza (NPHP – nephronophthisis) to genetycznie uwarunkowana choroba torbielowata nerek, która należy do grupy tzw. ciliopatii, czyli chorób związanych z nieprawidłową funkcją rzęski pierwotnej. Częstość występowania NPHP jest bardzo zróżnicowana i zależnie od regionu wynosi od 1:50 000 w Finlandii do 1:1 mln żywych urodzeń w USA1. Choroba ta nieuchronnie prowadzi do rozwoju schyłkowej niewydolności nerek (ESRF – end-stage renal failure) i mimo rzadkiego występowania odpowiada aż za 2,4-15% przypadków ESRF w pierwszych trzech dekadach życia. Wśród chorób dziedziczonych monogenowo NPHP jest najczęstszą przyczyną ESRF w tej grupie wiekowej1. Objawy kliniczne NPHP są początkowo niecharakterystyczne i obejmują: wielomocz, nadmierne pragnienie, opóźnienie wzrastania, wtórne moczenie nocne i niedokrwistość oporną na konwencjonalne leczenie. Rozpoznanie NPHP ustalane jest średnio dopiero po około 3,5 roku od wystąpienia pierwszych objawów2.
Rys historyczny
Termin „nefronoftyza” pochodzi z języka greckiego i oznacza stopniowo postępujące zmniejszanie się nerek. Został on wprowadzony w 1951 roku przez szwajcarskiego pediatrę Guida Fanconiego. Wcześniej, w 1945 roku, lekarze z Nowego Jorku opisali prawdopodobnie przypadek NPHP u 8-letniej dziewczynki ze zmianami o charakterze torbieli w nerkach i niedokrwistością oporną na leczenie. W 1971 roku potwierdzono genetyczne tło choroby i zidentyfikowano pierwszy gen NPHP1 odpowiedzialny za występowanie nefronoftyzy3.
Dziedziczenie
NPHP jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Jest chorobą heterogenną pod względem genetycznym. Dotychczas opisano mutacje ponad 20 genów, zlokalizowanych na różnych chromosomach, odpowiedzialnych za wystąpienie NPHP. Najczęściej, w blisko 20% przypadków, wykrywane są mutacje w genie NPHP1 na chromosomie 2q133-5. Obecnie genetyczne tło choroby udaje się potwierdzić u 50-70% pacjentów z klinicznym obrazem NPHP6.
Rola rzęsek w organizmie człowieka
NPHP należy do ciliopatii – grupy chorób, u których podłoża leży zaburzenie struktury lub funkcji rzęsek (łac. cilia). Te organelle komórkowe pełnią skomplikowaną funkcję i mają bardzo złożoną budowę anatomiczną. Dotychczas wykryto w ich obrębie o...