Obowiązkowe i zalecane szczepienia przeciwko pneumokokom w różnych grupach wiekowych

lek. Bartosz Siewert
prof. dr hab. n. med. Jacek Wysocki

Katedra i Zakład Profilaktyki Zdrowotnej, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Oddział Obserwacyjno-Zakaźny, Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Poznaniu

Adres do korespondencji:

lek. Bartosz Siewert

Oddział Obserwacyjno-Zakaźny,

Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem

ul. Krysiewicza 7/8, 61-825 Poznań

e-mail: bartosz.siewert@gmail.com

  • Epidemiologia inwazyjnej choroby pneumokokowej wywoływanej przez Streptococcus pneumoniae w Polsce
  • Szczepienia przeciwko pneumokokom w polskim Programie Szczepień Ochronnych
  • Porównanie szczepionki PCV10 z PCV13

Dwoinka zapalenia płuc (Streptococcus pneumoniae), potocznie nazywana pneumokokiem, to otoczkowa (zawierająca otoczkę polisacharydową) bakteria barwiąca się dodatnio w metodzie Grama należąca do grupy paciorkowców α-hemolizujących. Zgodnie z danymi World Health Organization (WHO) z 2015 roku zidentyfikowano ponad 90 serotypów pneumokoków, jednak jedynie część z nich odpowiedzialna jest za infekcje inwazyjne o ciężkim przebiegu1. Różnica w budowie wspomnianej otoczki polisacharydowej warunkuje podział serotypów.

Ciężkie infekcje pneumokokowe obejmują: zapalenie płuc i opłucnej, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz sepsę. Dodatkowo pneumokoki powodują infekcje, które zazwyczaj przebiegają łagodniej, takie jak: zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok i zapalenie oskrzeli2.

Według danych zebranych przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zanim zaczęto powszechnie używać 7-walentnej szczepionki skoniugowanej, zawarte w niej serotypy (4, 6B, 9V, 14, 18C, 19F, 23F), izolowane z krwi lub płynu mózgowo-rdzeniowego dzieci do 5 roku życia chorujących na ciężkie zakażenia bakteryjne, były odpowiedzialne za 80% tych infekcji. Odnotowywano corocznie 17 000 przypadków inwazyjnej choroby pneumokokowej (IChP), w tym 13 000 bakteriemii i 700 zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych. W wyniku IChP umierało 200 dzieci. Ponadto szacuje się, że co roku rozpoznawano 5 mln zapaleń ucha środkowego u dzieci poniżej 5 lat3.

Zakażenie S. pneumoniae przenosi się drogą kropelkową oraz przez bezpośredni kontakt z wydzielinami oddechowymi zarówno chorych, jak i zdrowych nosicieli. Bakteria nie ma wektora wśród zwierząt ani owadów3.

Pneumokoki są częstymi patogenami układu oddechowego i mogą być izolowane z nosogardzieli u 5-90% zdrowych osób. Bezobjawowe nosicielstwo zależy od wieku pacjenta, środowiska, w którym przebywa, oraz występowania innych infekcji dróg oddechowych. Blisko 20-60% dzieci w wieku szkolnym może być skolonizowanych przez S. pneumoniae3.

Serotypy różnią się powinowactwem do nabłonka dróg oddechowych oraz zjadliwością, co z kolei może prowadzić do: bezobjawowej kolonizacji, zapalenia ucha środkowego, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych czy zapalenia płuc. Czynnikami ryzyka zwiększaj...

Epidemiologia

Monitorowanie przypadków IChP w Polsce prowadzą dwie instytucje: Krajowy Ośrodek Referencyjny ds. Diagnostyki Bakteryjnych Zakażeń Ośrodkowego Układu Nerwowego (KOROUN) oraz Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego – Państwowy Zakład Higieny (NIZP-PZ...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Szczepienia

Historia szczepień przeciwko pneumokokom sięga 1977 roku, kiedy w Stanach Zjednoczonych opracowano pierwszą polisacharydową szczepionkę przeciw pneumokokom. Zawierała ona oczyszczony antygen [...]

Podsumowanie

Można stwierdzić, że populacyjne szczepienia pneumokokowe pozwoliły na spokojniejszą i bezpieczniejszą pracę z najmłodszym pacjentem. Na podstawie doświadczeń wielu innych krajów [...]

Do góry