ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Omówmy to na przypadkach
Inwazyjna choroba meningokokowa – objawy, leczenie, profilaktyka. Przypadek 7-miesięcznego dziecka
lek. Ewa Barczyk-Antecka
lek. Angelika Krężel
lek. Marta Niewiem
lek. Jacek Micuła
- Opis przebiegu i leczenia inwazyjnej choroby meningokokowej u 7-miesięcznego chłopca
- Epidemiologia, objawy i postaci zakażenia Neisseria meningitidis
- Schematy leczenia i profilaktyka inwazyjnej choroby meningokokowej
Neisseria meningitidis (dwoinka zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych) to bakteria odpowiedzialna za wywoływanie inwazyjnej choroby meningokokowej (IChM), która obejmuje sepsę oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (ZOMR). Jedynym źródłem zakażenia jest człowiek, w tym bezobjawowy nosiciel. Zakażenie jest szczególnie groźne dla najmłodszych pacjentów (<1 roku życia), w tej grupie wiekowej notuje się też największą śmiertelność1. Niezwykle istotne pozostaje jak najwcześniejsze ustalenie rozpoznania i rozpoczęcie antybiotykoterapii.
Opis przypadku
Siedmiomiesięczny chłopiec z pierwszej ciąży powikłanej cukrzycą ciążową, urodzony w 38 tygodniu ciąży, z masą ciała 3660 g, oceniony na 9 punktów w skali Apgar, został skierowany na oddział pediatryczny z powodu utrzymującej się od kilku godzin gorączki do 40°C z mierną reakcją na podawane leki przeciwgorączkowe oraz wysypki wybroczynowej na kończynach dolnych. Dodatkowo od kilku dni występował u niego katar. Dziecko było szczepione zgodnie z programem szczepień ochronnych (tylko szczepienia obowiązkowe).
W chwili przyjęcia na oddział pediatryczny chłopiec był w stanie ogólnym dość dobrym, wydolny krążeniowo i oddechowo, parametry życiowe pozostawały w normie. W badaniu przedmiotowym stwierdzono śluzówki o zmniejszonej wilgotności, na skórze tułowia oraz kończyn dolnych nieblednące pod wpływem ucisku, brunatnoczerwone wybroczyny wielkości od kilku do kilkunastu milimetrów (ryc. 1, 2). W badaniu neurologicznym nie wykryto istotnych odchyleń od normy.
Bezpośrednio po przyjęciu na oddział pacjent został podłączony do monitora, pobrano wymaz antygenowy w kierunku zakażenia SARS-CoV-2 (wynik ujemny) oraz krew i mocz w celu wykonania badań bakteriologicznych. Podejrzewając ogólnoustrojową infekcję, podano dożylnie ceftriakson, wankomycynę oraz rozpoczęto nawadnianie dożylne. W wynikach badań laboratoryjnych odnotowano istotnie podwyższone wskaźniki zapalne, wydłużony czas krzepnięcia oraz zwiększone stężenie fibrynogenu i dimerów D (tab. 1).
Ze względu na obserwowane zaburzenia krzepnięcia krwi odstąpiono od wykonania punkcji lędźwiowej.
W pierwszej dobie hospitalizacji stan dziecka uległ pogorszeniu. Niemowlę było apatyczne i podsypiające, parametry życiowe nadal pozostawały w normie, obserwowano natomiast nasilenie wysypki krwotocznej. W kontrolnych badaniach laboratoryjnych wyk...