Umiejętność interpretacji badania ogólnego moczu – od drobnych odchyleń po te poważne
lek. Monika Dębowska
dr hab. n. med. Piotr Adamczyk
- Zasady prawidłowego pobierania próbek moczu z uwzględnieniem wieku dziecka
- Badane cechy moczu podane na wyniku badania ogólnego moczu – właściwości fizyczne, biochemiczne i morfologiczne
- Rola badania ogólnego moczu w diagnostyce chorób nerek i dróg moczowych
Badanie ogólne moczu, ze względu na swoją przydatność, dostępność oraz (zwykle) nieinwazyjność, to jedno z najczęściej zlecanych i wykonywanych testów laboratoryjnych. Dlatego dla każdego lekarza bardzo istotna jest umiejętność prawidłowej interpretacji wyniku tego badania.
Najczęstsze wskazania kliniczne do wykonania badania ogólnego moczu obejmują1:
- podejrzenie zakażenia układu moczowego
- objawy mogące sugerować kolkę nerkową
- nietrzymanie moczu nocne i/lub dzienne
- epizod krwiomoczu/nietypowy kolor moczu
- rozpoznanie wady układu moczowego
- nieprawidłowości w badaniach obrazowych w obrębie układu moczowego (zwykle w badaniu ultrasonograficznym [USG])
- obrzęki/stan przewodnienia
- wyniki badań biochemicznych wskazujące na obniżenie współczynnika filtracji kłębuszkowej
- urazy jamy brzusznej i miednicy
- odwodnienie
- polidypsję, poliurię
- podejrzenie cukrzycy
- nadciśnienie tętnicze
- otyłość
- farmakoterapię obarczoną ryzykiem uszkodzenia nerek
- rodzinne obciążenie chorobami nerek
- badanie przesiewowe w ramach oceny bilansowej, medycyny sportu, badań pracowniczych etc.
W odróżnieniu od badania bakteriologicznego moczu, które zlecone bez konkretnych wskazań może poprzez uzyskanie wyników fałszywie dodatnich skutkować niepokojem pacjenta/rodzica i wciąż nierzadko nieuzasadnionym włączeniem antybiotykoterapii, szerokie wykonywanie badania ogólnego moczu jest zasadne i przydatne w celu rutynowej oceny stanu zdrowia oraz może pomóc w przyspieszeniu diagnostyki, a także ewentualnego leczenia w przypadku bezobjawowych lub skąpoobjawowych chorób nerek i układu moczowego2.
Prawidłowe pobranie moczu do badania
U dziecka/pacjenta współpracującego najlepiej pobrać próbkę moczu pochodzącą z pierwszej porannej mikcji. Należy ją oddać do specjalnego pojemnika (kupionego w aptece lub otrzymanego w laboratorium). Próbka powinna zostać poddana analizie w ciągu 3 godz. od pobrania. Jeżeli nie można niezwłocznie dostarczyć próbki do laboratorium, można ją (do kilku godzin) przechowywać w lodówce.
Zasady pobierania próbki moczu do badania:
- Przed pobraniem próbki trzeba dokładnie umyć okolicę zewnętrznego ujścia cewki moczowej – u kobiety/dziewczynki należy rozchylić zewnętrzne wargi sromowe i przemyć okolicę ujścia cewki moczowej w kierunku od przodu do tyłu, a u mężczyzny/chłopca odciągnąć napletek (jeśli to możliwe).
- Próbkę należy pobrać z tzw. środkowego strumienia moczu.
- Należy rozpocząć mikcję do toalety, a następnie oddać około 20 ml moczu do kubeczka, resztę – do ubikacji.