Opis zespołu depresyjnego w połączeniu z kryteriami objawowymi, czasowymi i wykluczającymi stanowi definicję zaburzeń depresyjnych. Oba systemy klasyfikacyjne definiują zespół depresyjny bardzo podobnie, zatem odniesienia do depresji dotyczą tego samego zespołu psychopatologicznego, niezależnie od poglądów i wykształcenia klinicystów.

Nie zawsze tak było – współczesna koncepcja depresji pochodzi od starożytnej idei melancholii, będącej podstawą opisu większości dzisiejszych zaburzeń psychicznych. W miarę rozwoju psychiatrii od koncepcji melancholii oddzielono somatyzację, zaburzenia osobowości i zaburzenia behawioralne, a na koniec także zaburzenia nerwicowe, pozostawiając jedynie zaburzenia nastroju w dychotomii: smutek, przygnębienie, brak energii wobec radości, euforii i pobudzenia. Pomimo formalnych zabiegów klasyfikacyjnych nie zmieniła się rzeczywistość kliniczna, ale obecnie mówimy o współistnieniu lub współchorobowości depresji oraz stanów lękowych, somatyzacji oraz chorób somatycznych.

W przebiegu zespołów depresyjnych często występują:

1. Objawy fizykalne bez uzasadnienia medycznego (podłoża somatycznego), co nazywane jest somatyzacją (odczuwaniem zjawisk psychicznych pod postacią somatyczną).

2. Zaburzenia czynności narządów i układów ciała, czyli czynnościowe zespoły somatyczne.

3. Choroby somatyczne.

Chociaż klasyfikacje zaburzeń psychicznych oddzielają depresję od zaburzeń lękowych, w tym także zaburzenia lękowego uogólnionego i lęku napadowego, ich współwystępowanie jest bardzo częste. W badaniu 104 pacjentów lekarzy rodzinnych 13 osób spełn...

1. Układ krążenia (kołatanie i ciężkie bicie serca, bóle, kłucia, pieczenia w okolicy serca).