Choroba wieńcowa – soma i psyche

Choroba niedokrwienna serca (ChNS) jest jedną z najczęstszych chorób cywilizacyjnych. Jest to zespół objawów chorobowych powstałych w wyniku niewystarczającego zaopatrzenia mięśnia sercowego w tlen i substancje odżywcze w stosunku do jego potrzeb. Może objawiać się to w sposób łagodny w postaci stabilnej dławicy piersiowej lub jako ostre zespoły wieńcowe, m.in. zawał mięśnia sercowego.

Choroba wieńcowa jest pojęciem węższym, obejmuje stany niedokrwienia mięśnia sercowego powstałe na skutek zmian w tętnicach wieńcowych.[1]

Choroba niedokrwienna serca jest najczęstszą przyczyną śmierci w większości państw zachodnich. Według WHO, była ona odpowiedzialna w 2012 roku za śmierć 7,4 mln pacjentów na świecie. W zestawieniu dziesięciu najczęstszych przyczyn zgonów pacjentów zajęła pierwsze miejsce. Statystyka ta podobnie utrzymuje się przez ostatnią dekadę.[2] Również w Polsce od lat zdecydowanie największym zagrożeniem są choroby układu krążenia. W 2010 roku były odpowiedzialne za 46 proc. zgonów (40,8 proc. zgonów mężczyzn i 51,8 proc. zgonów kobiet). Główną rolę wśród nich odgrywa ChNS: w 2010 roku wystąpiło 45,8 tys. zgonów, w tym 17,8 tys. zawałów, a więc odpowiednio 26 proc. i 10 proc. zgonów z powodu ogółu przyczyn krążeniowych. Obserwuje się powolne, stopniowe zmniejszanie umieralności z powodu choroby niedokrwiennej serca, w tym zawału mięśnia sercowego, na rzecz zwiększenia śmiertelności z powodu niewydolności serca, związanej z wydłużaniem życia ludności.[3]

Serce jako mięsień potrzebuje do właściwego funkcjonowania tlenu i substancji energetycznych. Na zaspokojenie ich zapotrzebowania ma wpływ częstość akcji serca, kurczliwość mięśnia sercowego oraz napięcie ściany lewej komory. Praca serca jest regu...

Współistnienie zaburzeń nastroju i choroby niedokrwiennej serca potwierdzone jest licznymi badaniami. Serce uważane jest nie tylko za organ życia, ale też za centrum indywidualności i osobowości człowieka. W języku potocznym jest wiele zwrotów tra...