Najpierw warta przypomnienia „oczywista oczywistość”: pedofila nie podnieca dojrzała kobieta czy dorosły mężczyzna. Jego obiektem seksualnym jest niedojrzałe ciało – ten fakt stanowi istotę pedofilii. Jednak, by móc ją rozpoznać, taki stan musi trwać co najmniej sześć miesięcy i musi dotyczyć również świata fantazji osoby diagnozowanej. Aby uznać kogoś za pedofila, trzeba ponadto stwierdzić, że zainteresowanie ciałem dziecka dominuje lub jest wyłączne w jego potrzebach seksualnych.

– Jeśli u takiej osoby skłonność ogranicza się jedynie do myślenia na ten temat, jednak nie daje mu spokoju i w tej sytuacji pacjent pragnie, by go leczyć, należy zastosować terapię. Natomiast jeśli taka osoba nie popełniła przestępstwa i nie zgłasza chęci leczenia, nie ma takiego przymusu. W tym przypadku specjaliści nazywają ten stan zachowaniem pedofilskim – uważa prof. dr hab. med. Zbigniew Lew-Starowicz.

Efebofil i nimfofil

W rozumieniu społecznym każdy bliższy kontakt z dzieckiem, zainteresowanie nim oraz oglądanie pornografii pedofilskiej są utożsamiane z pedofilią. – W rzeczywistości, analizując zachowania takich osób, należy brać pod uwagę inne rozwiązania, które stanowią sporą pułapkę przy zajmowaniu się tymi problemami – tłumaczy prof. Lew-Starowicz. – W Polsce według Kodeksu karnego barierą wieku, po którym zezwala się na aktywność seksualną z daną osobą, jest ukończenie przez nią 15 lat. U nas przyjmuje się powszechnie – i błędnie – że jeżeli ktoś miał kontakt seksualny z dziewczynką lub chłopcem, którzy nie ukończyli 15 lat, jest pedofilem. Są to zasadzki, czekające na biegłych sądowych. Wiek niewiele mówi o dojrzałości ciała. Są dziewczynki, które w wieku 13 lat mają dojrzałe ciało. Nie można tego automatycznie stwierdzić. Wiele zależy od wyglądu małoletniej czy małoletniego. Oczywiście, jeżeli doszło do kontaktu seksualnego z osobą poniżej 15 lat, możemy mówić o karalnym seksie z nieletnią, ale czy ten, kto się go dopuścił, jest pedofilem? To dyskusyjne – twierdzi prof. Lew-Starowicz.

Kanadyjski seksuolog Ray Blanchard od dawna postulował wprowadzenie do klasyfikacji zaburzeń psychicznych (DSM-V) pojęć efebofilia i nimfofilia. Istnieje bowiem konieczność odróżnienia osób reagujących seksualnie na dzieci bez cech dojrzewania od osób reagujących seksualnie na dzieci, ale z powodu pojawiających się u nich cech rozwojowych.