Dostępność lekarza psychiatry dla pacjenta jest limitowana kolejkami w poradniach zdrowia psychicznego oraz w gabinetach psychiatrycznych. W praktyce czas oczekiwania na przyjęcie lub wizytę kontrolną wynosi średnio od jednego do trzech miesięcy, a nawet dłużej. Stwarza to sytuację bardzo małej dostępności lekarza psychiatry dla pacjenta z objawami zaburzeń psychicznych w stosunku do istniejących potrzeb.

Obniża to poziom usług medycznych i opieki zdrowotnej. Przykładowo, w sytuacji nieskutecznej dawki zaleconego leku lub pojawienia się objawów niepożądanych, pacjent w praktyce zdany jest jedynie na ulotkę dołączoną do leku, na której wymienione są znaczne ilości działań niepożądanych. Bez możliwości porozmawiania z lekarzem, wysłuchania jego komentarza do informacji zamieszczonych w ulotce, a co najważniejsze – profesjonalnej porady, większość chorych przedwcześnie odstawia leki i przerywa leczenie.

Ocenia się, że na całym świecie dostępność do edukacji medycznej dla pacjentów oraz ich rodzin jest wciąż niewystarczająca i większość rodzin osób chorych na schizofrenię nie miała możliwości z niej korzystać.[1] W Irlandii przeprowadzono porównanie skuteczności i korzyści z edukacji medycznej opiekunów pacjentów schizofrenicznych, prowadzonej w sposób zdalny (telepsychiatrycznie) oraz w kontakcie bezpośrednim. Skuteczność psychoedukacji określono, wykorzystując kwestionariusz oceniający stopień opanowania informacji przekazywanej w czasie oddziaływań psychoedukacyjnych. Na początku badania w grupie 56 opiekunów zasób wiedzy na temat schizofrenii był podobny. Kiedy po sześciu tygodniach prowadzenia programu oceniono ich poziom edukacji, okazało się, że znacząco wzrósł on w obu porównywanych grupach.

W schizofrenii po dwóch-trzech miesiącach leczenia średnio 60 proc. pacjentów przerywa terapię bez konsultacji z lekarzem, a po dwóch latach nawet 80 proc.[2] W przewlekłym, 1,5-rocznym badaniu skuteczności leczenia schizofrenii CATIE (Clinical Antipsychotic Trials for Intervention Effectiveness) aż 74 proc. pacjentów nie ukończyło leczenia i przerwało je przed upływem roku.[3] W rocznym badaniu pacjentów z pierwszorazowym epizodem schizofrenii EUFEST (The European First Episode Schizophrenia Trial) badania nie ukończyło średnio 30 proc.[4] Możliwość skonsultowania stanu zdrowia, skuteczności leczenia i jego tolerancji w krytycznym dniu, kiedy pacjent przerywa terapię, może zmienić ten stan rzeczy.