Niebezpieczne związki

Interakcje i działania niepożądane leków normotymicznych – cz. 2

Dr n. med. Anna Antosik-Wójcińska

Oddział Chorób Afektywnych, II Klinika Psychiatrii i Neurologii IPiN

Adres do korespondencji: Dr n. med. Anna Z. Antosik-Wójcińska, Oddział Chorób Afektywnych, II Klinika Psychiatrii i Neurologii, Instytut Psychiatrii i Neurologii, ul. Sobieskiego 9, 02-954 Warszawa, e-mail: aantosik@ipin.edu.pl

Zastosowanie leków normotymicznych stanowi podstawową metodę leczenia i profilaktyki na wszystkich etapach przebiegu zaburzeń afektywnych. Dokładna znajomość działań niepożądanych oraz interakcji, w które wchodzą poszczególne leki tej grupy, jest konieczna dla każdego lekarza praktyka, pozwala ona bowiem uniknąć skojarzeń lekowych, które mogą być potencjalnie niebezpieczne dla pacjenta, oraz w przypadku wystąpienia działań niepożądanych terapii szybko zlokalizować ich przyczynę i wdrożyć odpowiednie postępowanie. Przedstawiamy najistotniejsze działania niepożądane i interakcje leków normotymicznych. W tym artykule skupimy się na kwasie walproinowym, karbamazepinie i okskarbazepinie. W kolejnych opiszemy inne leki normotymiczne.

Z praktyki klinicznej

Przypadek 1

U pacjenta leczonego od dziewięciu tygodni lamotryginą, aktualnie w dawce 125 mg/d., nie stwierdzano dotąd działań niepożądanych stosowanej terapii. Dwa tygodnie po dołączeniu kwasu walproinowego zaobserwowano pojawienie się zmian osutkowych o charakterze plamisto-grudkowym zlokalizowanych symetrycznie na tułowiu i kończynach.

Pytanie: Jaka jest najbardziej prawdopodobna etiologia opisywanych zmian skórnych?

Komentarz: Objawy skórne występują wprawdzie najczęściej w trakcie pierwszych ośmiu tygodni leczenia lamotryginą, jednak należy mieć na uwadze, że po dołączeniu kwasu walproinowego znacząco wzrasta stężenie lamotryginy w surowicy. Zbyt szybkie zwiększanie dawki lamotryginy i jednoczesne stosowanie kwasu walproinowego stanowią czynniki ryzyka wystąpienia zmian skórnych podczas leczenia lamotryginą.

Przypadek 2

U pacjenta przyjmującego przez niemal trzy lata kwas walproinowy w dawce 1500 mg/d. oraz arypiprazol w dawce 15 mg/d. nie obserwowano przez cały okres terapii działań niepożądanych. Wyniki badań laboratoryjnych były prawidłowe. W ostatnim miesiącu zdecydowano o odstawieniu arypiprazolu i włączeniu fluoksetyny w dawce 20 mg/d. Podczas wizyty kontrolnej pacjent uskarżał się na złe samopoczucie fizyczne, uczucie bardzo silnego osłabienia. W wykonanych badaniach kontrolnych stwierdzono hiponatremię oraz zaburzenia obrazu krwi (niewielką trombocytopenię).

Pytanie: Jaka jest najbardziej prawdopodobna przyczyna wystąpienia zaburzeń? Jakie postępowanie należałoby wdrożyć u tego pacjenta?

Komentarz: Kwas walproinowy nie wchodzi w istotne klinicznie interakcje farmakologiczne z arypiprazolem, natomiast dołączenie fluoksetyny może być przyczyną znaczącego podwyższenia stężenia kwasu walproinowego w surowicy i co za tym idzie – nasile...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Kwas walproinowy

Kwas walproinowy po raz pierwszy został zastosowany w lecznictwie w 1963 roku.[1] Początkowo był on postrzegany jedynie jako lek przeciwpadaczkowy, w [...]

Karbamazepina

Podobnie jak kwas walproinowy, karbamazepina została wprowadzona do lecznictwa jako lek przeciwpadaczkowy.[1] Jej pierwsze zastosowania dotyczyły schorzeń neurologicznych, dopiero w późniejszych [...]

Okskarbazepina

Główna różnica praktyczna pomiędzy okskarbazepiną a karbamazepiną polega tym, że ta pierwsza nie ulega metabolizmowi do 10,11-epoksydu karbazepiny i nie indukuje [...]
Do góry