Czytając drukowany w tym numerze artykuł dr. Tomasza Wieczorka i prof. Joanny Rymaszewskiej „Współpraca z pacjentem chorującym na schizofrenię i jego rodziną”, napotykam trudność, która sprawia, że starannie przytaczane przez autorów poglądy i wyniki empirycznych badań wikłają się w pewnej niemożności interpretacyjnej. Odnoszę wrażenie, że wieloznaczność omawianej w artykule konfrontacji postaw między stronami angażującymi się w przywracanie zdrowia zdecydowanie przekracza znaczenie i kontekst słowa „współpraca”. Mowa bowiem o sytuacji, w której postawy oraz stanowiące o nich poglądy, odczucia i zachowania stron bywają zróżnicowane, czasem odmienne, a nawet przeciwstawne. Jak więc można tu mówić o współpracy?

Czy compliance oznacza współpracę? Tłumaczenie słowa compliance od początku sprawia kłopot – nie oznacza ono przecież współpracy, w zwykłym tego słowa znaczeniu, lecz rodzaj uległości (poszanowania, uznania, podporządkowania się) ze strony pacjent...

Czy psychoedukacja jest formą współpracy? Gdy pada pytanie o rolę psychoedukacji jako narzędzia promującego współpracę w leczeniu – to przypominam sobie doświadczane niejednokrotnie spostrzeżenie, że pacjenci skutecznie przyuczeni do rozprawiania ...