Zaburzenia odżywiania są poważnym, potencjalnie zagrażającym życiu stanem, wpływającym zarówno na fizyczny, jak i psychiczny rozwój dzieci i młodzieży. W związku z tym warto przyjrzeć się bliżej temu zjawisku oraz zmianom, które zachodzą w klasyfikacji, rozpoznawaniu i leczeniu tych zaburzeń. Powszechnie używanym w tym celu narzędziem jest Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD – International Classification of Diseases), która w ostatnim czasie została uaktualniona i której modyfikacjom przyjrzymy się w niniejszym artykule. Skupimy się zwłaszcza na jadłowstręcie psychicznym, który świat naukowy zaczął postrzegać w nieco inny sposób, nie ograniczając się do niskiej masy ciała jako wytycznej w jego rozpoznawaniu.

Rozpowszechnienie zaburzeń odżywiania

Przegląd badań poświęconych rozpowszechnieniu zaburzeń odżywiania wskazuje na zróżnicowane wyniki dotyczące częstości ich występowania w ciągu życia – w zakresie od 1,0% do 22,7% dla kobiet i od 0,3% do 0,6% dla mężczyzn¹. Podobne rozbieżności pojawiają się w odniesieniu do rokowań nastolatków z tego typu zaburzeniami, w zależności od przyjętej metodologii, definicji zdrowienia oraz czasu trwania obserwacji. Udowodniono jednak, że nastolatkowie w większym stopniu osiągają remisję zaburzeń odżywiania niż osoby dorosłe².

Nieco inaczej przedstawiają się dane epidemiologiczne dotyczące izolowanego jadłowstrętu psychicznego – częstość jego występowania w ciągu życia oszacowano na 4% wśród kobiet i 0,3% wśród mężczyzn³. Harrop i wsp. oceniali rozpowszechnienie tego zaburzenia w szczególnej grupie chorych, tj. u osób z prawidłową lub nadmierną masą ciała. Stwierdzili, że częstość występowania choroby określanej we wcześniejszych klasyfikacjach jako jadłowstręt atypowy waha się od 0,2% do 4,9%⁴. To właśnie na tej populacji chorych skupimy się w drugiej części artykułu.

Zmiany zachodzące w ICD-11 względem ICD-10

Nowa, jedenasta edycja ICD zaczęła oficjalnie obowiązywać 1 stycznia 2022 r. (Polska ma 5-letni okres przejściowy na jej wprowadzenie). Przynosi ona istotne zmiany w klasyfikacji i rozpoznawaniu poszczególnych jednostek chorobowych, m.in. w psychiatrii. Aktualizacja kodów, kategorii i definicji jednostek chorobowych ma na celu wprowadzenie nowych diagnoz, zwiększenie trafności istniejących już rozpoznań oraz dostrzeżenie aktualnych problemów klinicznych⁵.