Pacjent, lat 23, z rozpoznanym zaburzeniem depresyjno-lękowym, zgłosił się na oddział dzienny szpitala psychiatrycznego z powodu pogłębiającego się pogorszenia funkcjonowania psychicznego.

Historia choroby i leczenia

W chwili podjęcia leczenia na oddziale dziennym pacjent był bezrobotny, mieszkał z matką, jej partnerem i o 9 lat młodszą siostrą. Od 19 r.ż. korzystał ze stałego leczenia psychiatrycznego (w ramach ambulatorium).

Pierwszy raz zgłosił się do lekarza psychiatry, będąc w klasie maturalnej. Opisywał wówczas obniżony nastrój, wysoki poziom lęku, nasilający się w interakcjach społecznych, apatię, pogorszenie jakości snu, brak motywacji do nauki i uczęszczania do liceum. Groziło mu niezaliczenie roku szkolnego z powodu licznych nieobecności. Lekarz zdiagnozował mieszane zaburzenie depresyjno-lękowe. Wprowadzono leczenie farmakologiczne: pregabalina w dawce dobowej 150 mg, trazodon (CR) 50 mg oraz escytalopram 10 mg (w tym wypadku dawkowanie zwiększono z czasem do dawki maksymalnej 20 mg). Farmakoterapię uzupełniła psychoterapia indywidualna prowadzona w nurcie psychodynamicznym. Połączenie psychoterapii i farmakoterapii przyniosło poprawę objawową w zakresie stabilizacji nastroju, polepszenia jakości snu, redukcji lęku. Pacjent ukończył liceum i zdał maturę. Kontynuował leczenie psychoterapeutyczne i farmakologiczne.

W 2023 r. wskutek utraty pracy i zakończenia ośmioletniego związku partnerskiego zaczął doświadczać postępującego spadku energii i nastroju, wycofywał się z kontaktów społecznych, potwierdzał pojawienie się myśli samobójczych. Z powodu pogorszenia wydolności finansowej musiał przerwać psychoterapię.

W tym okresie lekarz psychiatra rozpoznał u niego epizod depresji o umiarkowanym nasileniu, odstawił escytalopram i wprowadził duloksetynę w dawce 30 mg. Modyfikacja leczenia skutkowała poprawą w zakresie wyrównania nastroju i aktywności, myśli samobójcze stały się mniej intensywne, ale okresowo nawracały. Mimo poprawy stanu psychicznego poziom funkcjonowania społecznego pacjenta się nie zmienił. Lekarz psychiatra skierował go na oddział dzienny (za czym przemawiała także możliwość kontynuacji psychoterapii w ramach publicznej opieki zdrowotnej).

Pacjent został zakwalifikowany i przyjęty na oddział dzienny w celu poprawy stanu psychicznego oraz funkcjonowania społecznego. Zebrano wywiad. Podczas badania psychiatrycznego pacjent prezentował utrzymujący się obniżony nastrój ze współistniejąc...