prof. dr hab. n. med. Tomasz Hryniewiecki

Szanowni Państwo,

przed nami kolejny numer pisma „Stany Nagłe po Dyplomie”, a w nim artykuły z zakresu różnych działów chorób wewnętrznych, okulistyki, traumatologii, ale także pediatrii. Artykuł na temat poronienia septycznego jest aktualnym komentarzem do wydarzeń ostatnio szeroko opisywanych w mediach. Opis przypadku dotyczy tym razem laryngologii.

W tym numerze chcę zwrócić Państwa uwagę na artykuł dotyczący ortopedii/traumatologii. Okres zimowy tradycyjnie kojarzy się z częstszym występowaniem złamań, chociaż w ostatnich latach słabsze opady śniegu mogą wpływać na zmianę dotychczasowych proporcji. Czas pandemii COVID-19, choć w znaczącym stopniu zmienił sposób spędzania przez nas wolnego czasu, np. ograniczył korzystanie ze sportów zimowych wiążących się często z urazami i złamaniami, to jednak nie wyeliminował ich całkowicie z naszej aktywności. Z drugiej strony redukcja aktywności związana z ograniczeniami pandemicznymi mogła przyczynić się do zmniejszenia sprawności fizycznej i zwiększyć ryzyko urazów.

Jak przedstawiono w artykule, złamania otwarte mogą wiązać się z poważnymi wyzwaniami dotyczącymi postępowania leczniczego i nie zawsze pomyślnym rokowaniem. Przedstawiony przypadek pokazuje, że wynik leczenia zależy nie tylko od zastosowania odpowiedniej metody terapeutycznej, lecz również od właściwego postępowania podczas pierwszego kontaktu pacjenta z personelem opieki zdrowotnej. Autorzy podkreślili istotność zapobiegania zakażeniom bakteryjnym poprzez stosowanie antybiotyków i profilaktyki przeciwtężcowej.

Starzenie się społeczeństwa i coraz bardziej zaawansowane terapie powodują, że spotykamy się z pacjentami obciążonymi coraz większą liczbą schorzeń współistniejących, tak jak miało to miejsce w przedstawionym przypadku. Chociaż sytuacja taka wiąże się z większym ryzykiem powikłań i niekorzystnego wyniku leczenia, zastosowanie postępowania dostosowanego do indywidualnej sytuacji medycznej pacjenta pozwala na osiągnięcie optymalnego rezultatu, przy jednoczesnym skróceniu hospitalizacji. Na uwagę zasługuje fakt, że leczenie operacyjne stanowi w tym przypadku jedynie początek długiej drogi pacjenta do stanu pełnego wyzdrowienia. Proces leczenia wymaga zaangażowania nie tylko osoby leczonej, lecz również specjalistów z dziedziny rehabilitacji i fizykoterapii.

Serdecznie zachęcam do lektury, jednocześnie życząc lepszego, spokojniejszego Nowego Roku, bez pandemii.