Pulmonologia

Zaostrzenie astmy – opisy przypadków

dr n. med. Małgorzata Barnaś

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Adres do korespondencji:

dr n. med. Małgorzata Barnaś

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii

Warszawski Uniwersytet Medyczny

ul. Banacha 1a, 02-097 Warszawa

e-mail: mbarnas@op.pl

  • Artykuł zawiera opis zaburzeń u dwojga chorych na astmę, którzy wymagali modyfikacji leczenia z powodu zaostrzenia choroby. Leczenie zgodnie z aktualnymi zaleceniami nie przyniosło ani w jednym, ani w drugim przypadku dobrej kontroli astmy

Astma jest heterogenną chorobą przewlekłą. Charakteryzuje się przewlekłym zapaleniem dróg oddechowych i zmiennym przebiegiem, zależnym od różnych mechanizmów. Modyfikacja leczenia w ostatnim dziesięcioleciu spowodowała, że jest ona dobrze kontrolowana w warunkach ambulatoryjnych. Hospitalizacji z powodu zaostrzenia wymagają zazwyczaj pacjenci z ciężką postacią astmy. Niemniej jest to jedna z najczęstszych chorób przewlekłych. Szacuje się, że na świecie choruje na nią blisko 300 mln ludzi, co stanowi istotne obciążenie społeczno-ekonomiczne. Optymalizacja leczenia uwzględniająca fenotypy astmy – tzw. terapia spersonalizowana, poprawia jakość życia chorych i zmniejsza potrzebę hospitalizacji1.

Poniżej przedstawiono dwa studia przypadku chorych na astmę, którzy wymagali modyfikacji leczenia z powodu zaostrzenia choroby.

Przypadek 1

Mężczyzna, lat 34, otyły (BMI 36,5 kg/m2), nigdy niepalący papierosów, z wywiadem wieloletniej astmy niealergicznej, zgłosił się do poradni pulmonologicznej z powodu napadowej duszności. W wywiadach: nawracające w dzieciństwie zapalenia uszu i oskrzeli wymagające antybiotykoterapii. Z uwagi na nawrotowy charakter objawów wysunięto podejrzenie astmy i zastosowano budezonid w nebulizacjach – terapia przyniosła poprawę stanu zdrowia. Z powodu zmian skórnych o charakterze wyprysku kontaktowego stosowano ponadto miejscowe środki nawilżające i lek przeciwhistaminowy. Od 6 do 18 r.ż. chory nie wymagał leczenia. Po zapaleniu oskrzeli mającym miejsce w 19 r.ż. pacjenta utrzymywał się napadowy kaszel z towarzyszącą dusznością i świstami. W spirometrii była opisywana obturacja. Ponownie do leczenia włączono budezonid wziewnie, uzyskując poprawę. Przy próbie odstawienia leku kaszel nawracał, więc terapię kontynuowano. Tym samym utrzymano rozpoznanie astmy.

Po kilku latach zmieniono budezonid na cyklezonid. W 30 r.ż. chory był leczony z powodu zapalenia płuc i ponownego zaostrzenia astmy. Wówczas do stosowanego leczenia cyklezonidem dołączono salbutamol – lek z grupy krótko działającego β2-mimetyku (...

Mężczyzna powrócił do swojej aktywności zawodowej i regularnych ćwiczeń. Niestety, ponownie podczas wysiłku pojawiła się duszność wymagająca zastosowania formoterolu oraz kolejny napad migotania przedsionków. Wykonano kardiowersję elektryczną z do...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Zaostrzenia astmy – charakterystyka

Zaostrzenie astmy to epizody charakteryzujące się nasileniem objawów (kaszel, duszność, świszczący oddech i ucisk w klatce piersiowej) i pogorszeniem czynności płuc, [...]

Postępowanie w zaostrzeniu astmy o lekkim/umiarkowanym nasileniu

Przy zaostrzeniu astmy o lekkim/umiarkowanym nasileniu powinny być zastosowane następujące działania lecznicze:

Postępowanie w zaostrzeniu astmy o ciężkim nasileniu

Przy ciężkim nasileniu zaostrzenia astmy stosowane są następujące zalecenia:

Omówienie przypadków

W obu przedstawionych w tym artykule przypadkach leczenie pacjentów zgodnie z aktualnymi zaleceniami3 nie przyniosło dobrej kontroli astmy.

Do góry