Neurologia

Częsty ból głowy może powodować myśli samobójcze
W jaki sposób indywidualny dobór terapii może poprawić jakość życia pacjentów z migreną

dr n. med. Katarzyna Kępczyńska

Klinika Neurologii, Wydział Lekarsko-Stomatologiczny, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Szpital Bielański

Adres do korespondencji:

dr n. med. Katarzyna Kępczyńska

Klinika Neurologii, Wydział Lekarsko-Stomatologiczny

Warszawski Uniwersytet Medyczny

ul. Cegłowska 80, 01-809 Warszawa

e-mail: kkepczynska@wum.edu.pl

  • Artykuł porusza problem migreny oraz jej współwystępowania z depresją. Na podstawie przypadku dwóch kobiet chorych na migrenę zostały przedstawione kryteria rozpoznania typu migreny, sposoby leczenia z naciskiem na tryptany. Zwrócono też uwagę na niezbędność współpracy neurologa z psychiatrą w leczeniu pacjentów z tym schorzeniem

Przypadek 1

Kobieta, lat 44, nielecząca się przewlekle, została skierowana do poradni neurologicznej w celu diagnostyki bólów głowy. W wywiadzie zgłaszała początek objawów ok. 5 lat temu, kiedy to napady bólu głowy były stosunkowo łagodne i występowały średnio raz na kilka miesięcy. Obecnie pojawiają się 3 lub 4 razy w miesiącu. Ból głowy ma zawsze charakter pulsujący i co najmniej umiarkowane natężenie, w 10-stopniowej skali chora ocenia go na 6-7. Lokalizacja bólu dotyczy zwykle prawej połowy głowy (z przewagą w skroni i promieniowaniem do gałki ocznej). Napadom towarzyszą nudności, okresowo wymioty oraz nadwrażliwość na światło. W dniach, w których nasilenie dolegliwości bólowych było znacząco silne, pacjentka stosowała proste leki przeciwbólowe oraz niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).

Dotychczas chora znajdowała się pod opieką ambulatoryjną lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ). Na jego prośbę prowadziła również zapiski dotyczące bólów głowy w dzienniczku.

Z uwagi na narastający ból głowy oraz słabą odpowiedź na doraźne leczenie przeciwbólowe lekarz POZ włączył almotryptan. Niestety, pacjentka zgłaszała działania niepożądane po przyjęciu leku, takie jak zawroty głowy, senność oraz suchość w ustach. Lek odstawiono. W tym czasie częstość i nasilenie napadów były większe. Chora nie była w stanie wykonać żadnej czynności związanej z obowiązkami zawodowymi, domowymi. Doszedł w tym czasie lęk przed bólem, poczucie winy wobec najbliższych i współpracowników.

W chwili zgłoszenia się do poradni neurologicznej w podmiotowym badaniu ogólnym nie stwierdzono żadnych odchyleń. Badanie neurologiczne również nie wykazało istotnych nieprawidłowości.

Wykonano diagnostykę obrazową – dotychczas pacjentka nie miała jej wykonanej. Badanie angiograficzne wykluczyło obecność tętniaka oraz innych malformacji naczyniowych. Na podstawie wyników rezonansu magnetycznego (RM) mózgu stwierdzono natomiast pojedyncze drobne zmiany hiperintensywne w obrazach T2-zależnych, co zostało przedstawione na rycinie 1.

Na podstawie diagnostyki obrazowej oraz prowadzonego dzienniczka bólu głowy rozpoznano u pacjentki migrenę bez aury. Wdrożone wcześniej leczenie przez lekarza rodzinnego było zgodne z wytycznymi, ale działania niepożądane spowodowały konieczność o...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Migrena – kryteria rozpoznania

Migrena jest samoistnym bólem głowy i jedną z najczęstszych dolegliwości w populacji żeńskiej. Wśród 16% chorujących 11% stanowią kobiety z migreną [...]

Zasady leczenia profilaktycznego chorych z migreną

Terapia migreny może skupiać się na profilaktyce, leczeniu doraźnym bądź jednocześnie na obu metodach. W łagodnym lub umiarkowanym napadzie stosowane są [...]

Tryptany w leczeniu migreny

W terapii migreny stosowanych jest wiele preparatów. Wyjątkowość tryptanów polega na ich gruntownym przebadaniu, co było jednym z największych osiągnięć w [...]

Współchorobowość migreny i depresji

Migrena jest schorzeniem, które powoduje czasową niepełnosprawność, niekiedy znaczną, co w istotny sposób przekłada się na wszystkie aspekty życia codziennego: osobiste [...]

Podsumowanie

Migrena wciąż pozostaje jednym z najczęstszych schorzeń neurologicznych występujących u dorosłych. Połowa pacjentów doświadcza ciężkich napadów uniemożliwiających życie zawodowe i prywatne. [...]

Do góry