Pulmonologia
Odma opłucna w przebiegu zakażeń dróg oddechowych – ciekawe przypadki kliniczne
dr n. med. Małgorzata Barnaś
- Niewłaściwe lub opóźnione rozpoznanie odmy zwiększa ryzyko powikłań, w tym groźnych dla życia. Niniejszy artykuł poświęcono rozpoznaniu i leczeniu tej jednostki chorobowej, obrazując całość opisem dwóch przypadków pacjentów, u których po infekcji dróg oddechowych wystąpiła samoistna odma opłucna
Powszechne występowanie zakażeń dróg oddechowych sprawia, że ich właściwe rozpoznanie i szybko wdrożone leczenie istotnie zmniejsza nakłady finansowe oraz zmniejsza ryzyko powikłań. Główną przyczyną ostrych zakażeń górnych dróg oddechowych oraz ostrego zapalenia oskrzeli są infekcje wirusowe. Przebieg tych zakażeń jest zazwyczaj łagodny i rzadko prowadzi do komplikacji. Zapalenia płuc stanowią 5-12% wszystkich infekcji dolnych dróg oddechowych leczonych przez lekarzy pierwszego kontaktu. Zdecydowana większość zapaleń płuc ma etiologię bakteryjną. W ostatnim czasie pojawiły się dowody na mieszaną – wirusowo-bakteryjną – etiologię zakażeń dolnych dróg oddechowych. W wielu przypadkach drobnoustroje działają synergistycznie i razem zwiększają ciężkość przebiegu zakażenia. Prawdopodobieństwo wywołania zakażenia zależy od wieku chorego, pory roku, statusu immunologicznego i miejsca zamieszkania.
Leczenie zapalenia płuc oparte jest na antybiotykoterapii i leczeniu objawowym. W przebiegu choroby może dojść do rozwoju różnych powikłań, w tym:
- wysięku parapneumonicznego i ropniaka opłucnej
- ropnia płuca
- niewydolności oddychania
- zespołu ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ARDS – acute respiratory distress syndrome)
- posocznicy
- zatorowości płucnej
- odmy opłucnej
- krwawienia pęcherzykowego.
Przypadek 1
Mężczyzna, lat 65, niepalący, z wieloletnim wywiadem nakładania astmy alergicznej i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), został przyjęty do szpitala z powodu duszności spoczynkowej. Dolegliwości narastały w ciągu 2 dni poprzedzających hospitalizację. Podejrzewając zaostrzenie astmy, chory kontynuował dotychczasowe leczenie (beklometazon z formoterolem 200/6 µg i montelukast) oraz zastosował nebulizacje z salbutamolu bez poprawy. Pacjent negował uraz klatki piersiowej, gorączkę, wysiłek fizyczny. Z wywiadu: 3 dni wcześniej został wypisany z innego szpitala, gdzie przebywał z powodu zapalenia płuc w przebiegu zakażenia koronawirusem 2 (SARS-CoV-2 – severe acute respiratory syndrome coronavirus 2) o umiarkowanym przebiegu. W leczeniu zastosowano tlenoterapię, deksametazon i ceftriakson, uzyskując poprawę kliniczną. W radiogramie (RTG) klatki piersiowej stwierdzono jedynie zmiany zapalne w miąższu płuc.
