Pierwotna małopłytkowość immunologiczna to choroba przebiegająca ze zmniejszeniem liczby płytek (PLT – platelets) we krwi obwodowej <100 × 10 000/µl przy jednoczesnej prawidłowej liczbie leukocytów, prawidłowym stężeniu hemoglobiny i braku nieprawidłowości w rozmazie krwi obwodowej. Chorobie często towarzyszą objawy skazy skórnej lub śluzówkowej. Postawienie rozpoznania wymaga wykluczenia innych przyczyn małopłytkowości¹. Właściwa diagnostyka i leczenie, które mogą być prowadzone także w ramach oddziału chorób wewnętrznych, umożliwiają w miarę szybki powrót pacjenta do zdrowia.

Przypadek 1

W pochmurne zimowe popołudnie kobieta, lat 63, zgłosiła się na szpitalny oddział ratunkowy (SOR) z powodu zmian skórnych o charakterze wybroczyn na skórze całego ciała oraz łatwego siniaczenia. Objawy pojawiły się 3 dni przed przyjęciem do szpitala. Pani Ewa zauważyła ponadto utrzymujące się od mniej więcej 24 godzin krwawienie z błon śluzowych jamy ustnej. Takie dolegliwości pojawiły się pierwszy raz w jej życiu. Zanegowała alergie i używki. Pytana o infekcje w ostatnim czasie wskazała, że 2 tygodnie przed przyjęciem do szpitala przechodziła zapalenie oskrzeli leczone klarytromycyną. W tym samym czasie rozpoczęła przyjmowanie esomeprazolu z powodu choroby refluksowej przełyku. Leków przeciwzakrzepowych ani przeciwpłytkowych nie przyjmowała. Negowała choroby hematologiczne. W wywiadzie ponadto: stan po eradykacji H. pylori, guzki tarczycy i płuc w trakcie obserwacji. Wywiad rodzinny bez związku ze zgłaszanymi objawami.

W badaniu przedmiotowym na skórze stwierdzono następujące zmiany:

• na tułowiu, kończynach i głowie liczne rozsiane, ciemnoróżowe wybroczyny nieblednące przy ucisku (ryc. 1A,B)
• na kończynach dolnych kilka podbiegnięć krwawych o zabarwieniu ciemnofioletowym, największe o wymiarach 15 × 10 cm (ryc. 1C)
• na błonie śluzowej jamy ustnej również wybroczyny – jedna z nich w okolicy lewego kącika ust brocząca krwią.