Zagrożenia cbrne okiem medyka
Izolacja i transport pacjenta wysoce zakaźnego
dr n. med. Arkadiusz Trzos1,2
dr n. med. Karol Łyziński1
dr n. społ. Barbara Seweryn1
dr n. med. Katarzyna Kącka3
- Niniejszy artykuł porusza problematykę zarządzania pomocą medyczną na różnych poziomach reagowania w przypadku wykrycia choroby wysoce zakaźnej i szczególnie niebezpiecznej. Mnogość możliwych scenariuszy działań skłoniła autorów do próby stworzenia uniwersalnego modelu postępowania pozwalającego na jego dostosowanie do konkretnego zdarzenia
Wzrastający na świecie poziom zagrożeń spowodowanych biologicznymi czynnikami chorobotwórczymi wymaga od systemów ratownictwa medycznego i ochrony zdrowia wysokospecjalistycznego przygotowania. W sytuacji podejrzenia lub stwierdzenia wystąpienia poważnego zagrożenia biologicznego niezbędne jest podjęcie właściwych działań, przede wszystkim zdefiniowania poziomu zagrożenia i wdrożenia odpowiednich procedur postępowania. Priorytetem jest zastosowanie odpowiednich narzędzi w celu zapewnienia właściwej izolacji pacjenta na kolejnych etapach udzielania pomocy medycznej. Podjęcie z miejsca zdarzenia, transport oraz przekazanie pacjenta skażonego i zarażonego czynnikiem biologicznym kategorii A do izolatora zakaźnego mobilnego lub stacjonarnego w szpitalu wymaga zabezpieczenia na minimum trzecim poziomie ochrony biologicznej ([BSL – biosafety levels] BSL-3).
Globalizacja spowodowała, że zagrożenia biologiczne we współczesnym świecie są coraz większe1. Niemniej ryzyko pojawienia się w Polsce pacjenta z podejrzeniem choroby wysoce zakaźnej szczególnie niebezpiecznej jest trudne do oszacowania. Wzrost zagrożenia patogenami chorobotwórczymi ma związek z procesami zmian pochodzenia naturalnego, takimi jak ewolucjonizm i zmiany klimatu, oraz idącymi za tym przesunięciami geograficznych barier czynników chorobotwórczych.
Kolejnym elementem sprzyjającym możliwości przenoszenia patogenów są niekontrolowane migracje ludności i rosnący ruch turystyczny do obszarów kiedyś uznawanych za egzotyczne, a nierzadko też endemicznych, w których występują niebezpieczne patogeny. Swobodne przemieszczanie się ludności w granicach Unii Europejskiej (UE) i ułatwione poruszanie się po coraz większych obszarach świata, również z miejsc o zwiększonym ryzyku zagrożenia epidemicznego, niekontrolowane przemieszczanie się nielegalnych migrantów i uchodźców, spadek higieny na terenach objętych wojną lub klęskami żywiołowymi oraz niewłaściwie realizowane misje humanitarne i ratunkowe – wszystko to sprzyja bardzo szybkiemu rozprzestrzenianiu się patogenów2. Zróżnicowany okres inkubacji oraz poziom zaraźliwości utrudniają możliwość efektywnej kontroli rozprzestrzeniania się zagrożenia.
