Podstawowym obowiązkiem lekarza jest działanie zgodnie z wiedzą medyczną

Przygotowanie jamy ustnej do leczenia protetycznego można podzielić na: zachowawcze, chirurgiczne, periodontologiczne, ortodontyczne i protetyczne. Ten etap terapii ma na celu stworzenie sytuacji, w której wykonana proteza, stała czy ruchoma, będzie mogła być optymalnie użytkowana przez pacjenta, nie wpływając szkodliwie na układ stomatognatyczny.

Opis przypadku

Mężczyzna lat 67 zgłosił się do gabinetu stomatologicznego w celu wymiany protez zębowych. W badaniu klinicznym stwierdzono bezzębie w szczęce przy jednoczesnej obecności zębów 33, 34, 44 i 45 w obrębie żuchwy. Zaplanowano wykonanie całkowitej protezy osiadającej górnej oraz protezy częściowej osiadającej dolnej. Przedstawiono pacjentowi plan leczenia.

Ząb 34 znajdujący się pod nieszczelną koroną protetyczną, po wykonaniu zdjęcia RTG, zakwalifikowano do ponownego leczenia endodontycznego i do ponownej odbudowy protetycznej w postaci wkładu koronowo-korzeniowego i korony porcelanowej. Ząb 33 natomiast poddano leczeniu zachowawczemu i zaopatrzono wypełnieniem światłoutwardzalnym z materiału złożonego.

Stan przed leczeniem chirurgicznym.

Pacjent został poinformowany o tym, że przed przystąpieniem do wykonania protez zębowych musi poddać się zabiegowi chirurgicznemu, ponieważ na dziąśle w okolicy zęba 33 po stronie mezjalnej widoczna jest zmiana rozrostowa (ryc. 1).

Pacjent nie wyraził zgody na leczenie chirurgiczne i nalegał, aby wykonać protezy bez usuwania zmiany. Lekarz jednak odmówił, tłumacząc, że nie ma możliwości poprawnego wykonania protezy bez prawidłowego odwzorowania podłoża protetycznego, w czym przeszkadzała obecność zmiany dziąsłowej. Dodatkowo pacjent został poinformowany o tym, że jeżeli nawet na bazie takiego podłoża protetycznego zostałaby wykonana praca protetyczna, to na skutek osiadania protez zmiana ta byłaby narażona na przewlekłe drażnienie mechaniczne podczas użytkowania protez, co mogłoby w konsekwencji przyczynić się nawet do transformacji nowotworowej.

Stan po leczeniu chirurgicznym.

Pacjent, dowiedziawszy się o wszelkich zagrożeniach wynikających z zaniechania leczenia chirurgicznego, miał czas na podjęcie decyzji co do dalszego postępowania. Po tygodniu zgłosił się do gabinetu stomatologicznego, gdzie za jego zgodą został wykonany zabieg chirurgiczny (ryc. 2).

Wynik badania histopatologicznego: epulis fibrosa, excisio completa. Po całkowitym wygojeniu tkanek miękkich pobrano wyciski i wykonano wcześniej zaplanowane protezy zębowe.

Omówienie

Wyżej opisany przypadek chirurgicznego przygotowania pacjenta do stworzenia odpowiedniego podłoża protetycznego polegał na usunięciu tkanek utrudniających i uniemożliwiających leczenie protetyczne, powstałych z powodu procesów patologicznych toczących się w jamie ustnej. Nadziąślaki włókniste mają podłoże urazowo-zapalne. Mogą występować w każdym wieku. Najczęściej pojawiają się w czwartej-szóstej dekadzie życia. To elastyczno-twarde guzki barwy bladoróżowej, mające szeroką szypułę. Rosną bezboleśnie, bardzo powoli, raczej nie przekraczają 1 centymetra. Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu zmiany i poddaniu jej badaniu histopatologicznemu, przy czym nawroty zmian występują rzadko.