Czy Filifactor alocis będzie pomocny jako marker diagnostyczny?

Mimo że jama ustna jest środowiskiem bytowania ok. 500 różnych gatunków bakterii, tylko ich ograniczona grupa została uznana za wskaźnik występowania i zaawansowania choroby przyzębia. Zasadniczą rolę w progresji tej jednostki chorobowej przypisuje się bakteriom beztlenowym należącym do tzw. kompleksu czerwonego, do którego należą gatunki: Porphyromonas gingivalis, Tannerella forsythia i Treponema denticola, oraz bakteriom należącym do „kompleksu pomarańczowego”, czyli Fusobacterium nucleatum, Prevotella intermedia, Peptostreptococcus micros i Campylobacter rectus.[1] Klinicznie bakterie obu kompleksów związane są z zaawansowaną chorobą przyzębia i głębszymi kieszonkami przyzębnymi. W ostatnim czasie niezależnie przeprowadzone badania wykazały, że do grupy bakterii wskaźnikowych w chorobach przyzębia powinien dołączyć jeszcze jeden gatunek – Filifactor alocis.

Gatunek nowo odkryty

F. alocis jest Gram-dodatnią, niesporującą, względnie beztlenową pałeczką, dla której naturalnym miejscem bytowania jest bruzda dziąsłowa. Po raz pierwszy drobnoustrój ten wyizolowano z klinicznych przypadków schorzeń przyzębia w 1985 roku.[2] Poc...