MTS: Jakie są najczęstsze błędy w leczeniu bólu stawu skroniowo-żuchwowego?

LEK. Błażej Szczerbaniewicz: Myślę, że przede wszystkim zła diagnostyka. Wielu lekarzy, nie tylko stomatologów, traktuje obszar twarzy tak, jakby w ogóle nie było tam mięśni. Tymczasem układ mięśniowy może być tym, który generuje najwięcej bólów w tym obszarze. Kolejną rzeczą jest brak wspólnego języka między lekarzami stomatologami a innymi specjalnościami medycznymi. Mam na myśli nie tylko neurologów, fizjoterapeutów, laryngologów, reumatologów, ale również pulmonologów czy gastrologów. Stomatolog jest jedynym specjalistą, który potrafi przestrzennie ustabilizować położenie żuchwy względem szczęki poprzez różnego rodzaju ustawienia relacji jednej względem drugiej. Jeśli mamy do czynienia z nieprawidłową pracą mięśni i stawów, to najprawdopodobniej efektem tego będzie nie zawsze powtarzalne przestrzenne położenie żuchwy względem szczęki. Żaden fizjoterapeuta ani inny z wymienionych specjalistów nie jest w stanie przepracować z pacjentem zmiany nawyków. Jedyną opcją jest wprowadzenie przejściowych lub trwałych zmian na zębach lub w obrębie kości w postaci szyny stabilizującej lub repozycyjnej (ryc. 1, 2) bądź korekty zgryzu i dopiero jeśli to połączy się z fizjoterapią i ćwiczeniami mięśniowymi, możemy uzyskać trwały efekt, który będzie dla wszystkich satysfakcjonujący. Oprócz tego, że stomatolodzy boją się farmakoterapii i nie znają metod zwalczania bólu, nie mają też wiedzy związanej z tym, gdzie odsyłać pacjentów – czy do poradni leczenia bólu, czy do innych lekarzy specjalistów. Chcę zaapelować do kolegów, by nie obawiali się kontaktu z Sekcją Bólu Jamy Ustnej i Twarzy Polskiego Towarzystwa Badania Bólu oraz przeszkolonymi przez sekcję lekarzami, ale starali się aktywnie z nimi współpracować. To rzeczywiście może być skuteczne w trwałym rozwiązywaniu problemów i dla dobra pacjenta.

MTS: Kim są osoby zgłaszające problem OFP, czyli orofacial pain?

B.S.: To pacjenci, których dolegliwości bólowe i źródło bólu nie zostały jednoznacznie zidentyfikowane i nie wyeliminowała ich interwencja stomatologa. Pacjentów takich postrzega się wtedy często jako „psychicznych”, a ich dolegliwości bólowe jako bóle natury „psychogennej”.