Na przykładzie dwóch przypadków klinicznych pokazujemy, jak w praktyce zastosować tę metodę, jeśli mamy do czynienia z rozległymi uszkodzeniami koron zębów

W codziennej praktyce materiały złożone stosowane są do wykonywania wypełnień i rekonstrukcji bezpośrednich określanych jako wypełnienia plastyczne. W pewnych sytuacjach klinicznych możliwe, a nawet wskazane jest zastosowanie wypełnień nieplastycznych: wkłady/nakłady/nadkłady, modelowanych metodami pośrednimi. Sprzyja to precyzji modelowania, skraca czas pracy w ustach pacjenta oraz dzięki zastosowaniu polimeryzacji zewnątrzustnej korzystnie wpływa na właściwości powstającego polimeru.[1-3]

Dodatkowym czynnikiem sprzyjającym poprawie jakości tworzywa jest możliwość zastosowania podgrzanego kompozytu, i to w zakresie wartości niedopuszczalnych w pracy klinicznej.[4]

Wadą wypełnień pośrednich w stosunku do wypełnień plastycznych jest utrudnione odwzorowanie kolorystyki, a także konieczność wykonania wycisku i modelu w celu odwzorowania podłoża protetycznego. Uzupełnienia wykonywane metodą pośrednią z zaangażowaniem laboratorium zazwyczaj wymagają dwóch odrębnych wizyt, co dodatkowo oprócz modelu i wycisku zwiększa nakład pracy i przekłada się na koszty uzupełnienia. Atutem takiego postępowania pozostaje wykorzystanie wiedzy i umiejętności naszych techników.

Istnieje jednak jeszcze jedna metoda, która pozwala na wykonanie wypełnienia nieplastycznego podczas jednej wizyty z zachowaniem wszelkich zalet typowych dla metod pośrednich. Metoda półpośrednia uwzględnia wykonanie pracy na modelu wykonanym w gabinecie stomatologicznym z mas silikonowych w oparciu o wycisk alginatowy. Dla pełnego obrazu wspomnieć należy o rzadko wykorzystywanej metodzie modelowania wkładów/nakładów metodą bezpośrednią w ubytku. Każdy z wymienionych sposobów postępowania charakteryzują określone wady i zalety,[5-7] a wybór optymalnego pozostaje w gestii operatora.

Cechą wspólną dla wszystkich wypełnień nieplastycznych jest ukształtowanie ubytku. Stosowanie wypełnień typu wkład/nakład/korona wymaga toru wprowadzenia i ubytku – filaru wolnego od podcieni. Dla metody półpośredniej i pośredniej osiągnięcie tego...