Jak przeprowadzić interdyscyplinarne leczenie zatrzymanego kła szczęki, opierając się na diagnostyce CBCT oraz modelach 3D

Zębem zatrzymanym (retentio dentis) nazywamy ząb z uformowanym korzeniem, który w całości objęty jest przez tkankę kostną, a od jego prawidłowego czasu wyrznięcia minęły dwa lata. Najczęściej zatrzymaniu ulegają trzecie trzonowce. Nierzadko w praktyce chirurgicznej można spotkać również zatrzymane kły – najczęściej w szczęce. Leczenie pacjenta z niewyrzniętymi o czasie kłami polega na współpracy chirurga stomatologicznego i ortodonty. Przy sprzyjającym ułożeniu leczenie polega na chirurgicznym odsłonięciu i ortodontycznym wprowadzeniu zęba do łuku. Precyzyjne zaplanowanie zabiegu opiera się na wykorzystaniu nowoczesnych technik diagnostycznych (CBCT) oraz możliwości drukowania modeli trójwymiarowych w stosunku 1:1.

Leczenie ortodontyczne zatrzymanego kła wymaga współpracy specjalistów z dziedziny ortodoncji oraz chirurgii stomatologicznej. Ząb zatrzymany pozostawiony bez ingerencji leczniczej nie będzie ostatecznie uzyskiwał prawidłowej relacji w łuku z innymi zębami i tkankami oraz nie wyrznie się do fizjologicznej pozycji. Wczesne wykrycie problemu i poprawnie przeprowadzone chirurgiczno-ortodontyczne leczenie pozwalają na wprowadzenie zatrzymanego kła do łuku zębowego.

Kły w szczęce są najczęściej zatrzymanymi zębami po trzecich zębach trzonowych żuchwy i szczęki. Zatrzymanie kła wynosi w przybliżeniu 2 proc. w populacji i jest dwa razy częstsze u kobiet niż u mężczyzn. Około 30 proc. zatrzymanych kłów zlokalizo...