Udzielenie świadczenia stomatologicznego jest zawsze związane z zawarciem pomiędzy lekarzem a pacjentem ustnej umowy. Treść takiej umowy może być różna. Jednak zwykle należy przyjąć, że w pierwszej kolejności pacjent oczekuje od lekarza ograniczenia lub zniesienia bólu albo poprawy estetyki uzębienia. Zobowiązaniem lekarza jest zaś udzielenie świadczenia z należytą starannością na podstawie wskazań aktualnej wiedzy medycznej.

Elementem oczekiwania pacjenta staje się również pożądana trwałość zastosowanego leczenia. Werbalizuje to oczekiwanie w postaci żądania poprawienia świadczenia, wskazując na swoje uprawnienia z tytułu rękojmi albo gwarancji.

Gwarancja

Potocznie z gwarancją mamy do czynienia przy umowie sprzedaży, np. przy zakupie sprzętu RTV. Gwarancja jest zobowiązaniem producenta/wytwórcy, że w przypadku wadliwości sprzętu nieodpłatnie wymieni go bądź naprawi. Czy w stomatologii również jest możliwe i prawnie dopuszczalne zastosowanie gwarancji? Odpowiedź na to pytanie jest twierdząca. Usługi medyczne są szczególnym rodzajem umowy o dzieło i w związku z tym prawo daje możliwość odpowiedniego zastosowania gwarancji w przypadku usług stomatologicznych.[1] Rzeczywistość pokazuje, że gabinety stomatologiczne oraz podmioty lecznicze coraz częściej sięgają do gwarancji. Jest to również element marketingu i dobrego wizerunku, którym chcą przyciągnąć do siebie pacjentów.

Prawo traktuje gwarancję jako umowę zawartą pomiędzy stronami – w naszym przypadku w zakresie usług stomatologicznych – której treść wyznaczona jest poprzez oświadczenie gwarancyjne, jakie składa stomatolog, czyli tzw. gwarant. Oświadczenie to obejmuje obowiązki gwaranta oraz uprawnienia pacjenta w przypadku, gdy usługa nie ma cech, o jakich mowa w oświadczeniu gwarancyjnym.

Należy podkreślić, że gwarancja jest elementem opcjonalnym – nie ma charakteru obowiązkowego. Pacjent jest chroniony, ponieważ posiada dodatkowo uprawnienia z tytułu rękojmi, co omówię w dalszej części tekstu.