Materiałoznawstwo

Współczesne materiały w chirurgii endodontycznej

Lek. dent. Marta Kmieć

Mazowieckie Centrum Stomatologii

Adres do korespondencji: Marta Kmieć, e-mail: martakmiec89@gmail.com

Dzięki współczesnym, ulepszonym technikom, dostępności materiałów i narzędzi oraz wykwalifikowanym specjalistycznie lekarzom leczenie endodontyczno-chirurgiczne stało się wysoce przewidywalną procedurą z dużym odsetkiem sukcesów w terapii wynoszącym około 90 proc.[1]

Chirurgia endodontyczna zajmuje się zapobieganiem powstawaniu lub usuwaniem chorobowych zmian okołowierzchołkowych. Obejmuje następujące zabiegi:

  • drenaż chirurgiczny:

– nacięcie ropnia,

– trepanację blaszki zbitej zębodołu,

  • chirurgię okołowierzchołkową:

– biopsję,

– kiretaż,

– resekcję wierzchołka korzenia,

– replantację,

  • chirurgię korekcyjną:

– zaopatrzenie perforacji lub resorpcji,

– hemisekcję,

– radisekcję,

– bikuspidację,

– wydłużenie korony zęba.[1-3]


Idealne właściwości materiałów stosowanych w chirurgii endodontycznej to:

  • dostępność i łatwość w posługiwaniu się materiałem,
  • dobra tolerancja tkankowa,
  • adhezja do struktur zęba,
  • stabilność wymiarów,
  • bakteriobójczość lub bakteriostatyczność,
  • nierozpuszczalność,
  • promowanie cementogenezy,
  • nieuleganie korozji,
  • nieprzebarwianie zęba lub tkanek okołowierzchołkowych,
  • brak aktywności elektrochemicznej,
  • zapewnienie właściwego czasu roboczego,
  • kontrast radiologiczny.[4]


Podczas pracy z użyciem nowoczesnych materiałów istotne jest przestrzeganie zaleceń producenta, przygotowania oraz czasu pracy. W niedalekiej przeszłości często używanym materiałem był amalgamat srebra. Jego stosowanie dawało niegdyś zadowalający poziom powodzeń. Wadami były korozja, srebrzyca tkanek, przetrwałe zapalenia tkanek okołowierzchołkowych oraz odległe niepowodzenia. Obawy klinicystów związane również były z zawartymi w amalgamacie związkami rtęci.[5] Innymi dawniej stosowanymi materiałami w chirurgii endodontycznej były: gutaperka, złote folie, śruby tytanowe, cermety, tlenek cynku z eugenolem. Poniżej zostaną omówione materiały, których użycie gwarantuje wysoki odsetek powodzenia leczenia.

Wzmocniony cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy

Intermediate restorative material (IRM) to cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy wzmocniony żywicą. Składa się z proszku (1 g proszku zawiera 0,8 g tlenku cynku i 0,2 g polimetakrylanu metylu) oraz z płynu (1 g płynu zawiera 0,99 g eugenolu). IRM daje lepsze uszczelnienie niż amalgamat, zwłaszcza przed wnikaniem mikroorganizmów. Wypełnienie wsteczne IRM zapewnia optymalne gojenie tkanek okołowierzchołkowych. Badania kliniczne wskazują na większy sukces wypełnień IRM (91 proc.) w porównaniu z amalgamatem (75 proc.) w długoczasowej ocenie. Podczas pracy z tym materiałem zaleca się stosowanie wysokiego stosunku proszku do płynu, tak aby usprawnić jego zakładanie, skrócić czas wiązania, zredukować toksyczność i rozpuszczalność w płynach tkankowych.[5]

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy etoksybenzoesowy (Super EBA)

Super EBA jest zmodyfikowanym cementem tlenkowo-cynkowo-eugenolowym. Składa się z proszku (tlenek cynku 60 proc., tlenek glinu 37 proc., żywice naturalne 3 [...]

Hybrydowe szkłojonomery

W tej grupie warto zwrócić uwagę na materiał Geristore. Dostępny jest w podwójnej strzykawce z samomieszającymi się końcówkami. Jest to hydrofilowy, [...]

Agregat trójtlenków metali (MTA)

Mineral Trioxide Aggregate, czyli MTA, to materiał opracowany na bazie cementu portlandzkiego z dodatkiem składników nieprzepuszczalnych dla promieni rentgenowskich. MTA jest [...]

Bioceramika

W 1969 roku L.L. Hench i współpracownicy zaobserwowali, że niektóre rodzaje szkieł oraz ceramiki mogą wiązać się z żywą kością. Na [...]

Podsumowanie

Obecnie na rynku występuje szeroka gama materiałów przeznaczonych do zabiegów chirurgii endodotycznej. Wśród różnorodności materiałów złotym standardem wydaje się stosowanie MTA. [...]

Do góry