Rozwiązaniem mającym dużą wartość leczniczą mogą być protezy częściowe zakotwiczone za pomocą systemu koron teleskopowych.[1-5] Zastosowanie tych uzupełnień u pacjentów z uzębieniem resztkowym i zredukowanym daje możliwość zmniejszenia destrukcyjnie działających poziomych i rotacyjnych sił okludalnych dzięki skierowaniu ich zgodnie z długą osią zębów. Prowadzi to do zwiększenia stabilizacji i ochrony zębów filarowych o osłabionym przyzębiu i wpływa korzystnie na poprawę efektu czynnościowego.[3]

Działanie i rodzaje koron teleskopowych

System koron podwójnych zastosowany do utrzymania ruchomych protez częściowych został opisany po raz pierwszy w 1886 roku przez Starra, uznawanego jednocześnie za jego wynalazcę.[6] Przez wiele lat był udoskonalany. W Europie system ten przedstawił w 1929 roku Haupl, a do rozwoju techniki teleskopowej przyczynili się głównie Körber i Botger.[1,3]

Określenie korona teleskopowa zostało przejęte z optyki i odnosi się do podobnego działania koron podwójnych jak w teleskopie optycznym, w którym istnieje możliwość przesuwania w stosunku do siebie cylindrów o równoległych ścianach.[1] Obecnie w p...

Korony podwójne z wyrównaną sprężystością (resiliencyjne) są zmodyfikowaną formą cylindrycznej korony teleskopowej. Pomiędzy elementem pierwotnym i wtórnym zachowana zostaje wolna przestrzeń wynosząca średnio 0,2-0,3 mm. Takie rozwiązanie zabezpiecza pojedyncze zęby filarowe przed przeciążeniem w trakcie osiadania protezy. Siła retencji w tym przypadku może być uzyskana w wyniku zastosowania dodatkowych elementów retencyjnych (ryc. 7-9).[2]

Wskazania i przeciwwskazania do stosowania protez teleskopowych

Wskazaniem do stosowania protez teleskopowych mogą być: