Opisy przypadków

Zastosowanie przeszczepów łącznotkankowych w leczeniu implantologicznym

Prof. zw. dr hab. med. Mansur Rahnama1

Dr n. med. Michał Łobacz2

Lek. dent. Katarzyna Wieczorek2

1Kierownik Katedry i Zakładu Chirurgii Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

2Katedra i Zakład Chirurgii Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie

Adres do korespondencji: Dr Michał Łobacz, Katedra i Zakład Chirurgii Stomatologicznej UM w Lublinie, ul. Karmelicka 7, 20-081 Lublin

Przeszczep podnabłonkowej tkanki łącznej (ang. connective tissue graft, CTG) stosuje się jako metodę z wyboru w przypadku leczenia pojedynczych lub mnogich recesji dziąsłowych i jest to jego podstawowe zastosowanie. Coraz częściej jednak korzysta się z tej metody w celu poprawy estetyki w okolicach wszczepionych implantów, zwłaszcza w sytuacji niedoborów objętości tkanek lub dziąsła skeratynizowanego.

Już w 1999 roku Block i wsp. określili wskazania do stosowania CTG w leczeniu implantologicznym. Są nimi: pogrubienie dziąsła i wyeliminowanie przeświecania metalu w okolicy bazowej implantu, poprawa jakości dziąsła, zwiększenie wypukłości i wargowych konturów tkanek miękkich w odcinkach estetycznych, modelowanie kształtu dziąsła dzięki zwiększeniu jego grubości oraz korygowanie drobnych pionowych różnic wysokości.[1] Przeszczepy podnabłonkowe możemy podzielić na:

  • podnabłonkowy przeszczep tkanki łącznej z okolicy przedniej podniebienia,
  • podnabłonkowy przeszczep tkanki łącznej z okolicy tylnej podniebienia,
  • podnabłonkowy przeszczep tkanki łącznej z okolicy guza szczęki.


W artykule opisano trzy przypadki leczenia implantologicznego z zastosowaniem przeszczepów łącznotkankowych, aby zwiększyć ilość tkanki skeratynizowanej w okolicy implantów.

Przypadek 1

Pacjentka zgłosiła się w celu odsłonięcia implantów w pozycji zębów 46 i 47 (ryc. 1-5). Stwierdzono niewystarczającą ilość tkanek miękkich w okolicy pozabiegowej. Zadecydowano o wykonaniu zabiegu założenia śrub gojących oraz jednoczasowego pobrani...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Przypadek 2

Na skutek procesów zapalnych okolicy okołowierzchołkowej zęba 36 doszło do jego utraty (ryc. 6-11). W celu uzupełnienia utraconego zęba zdecydowano o [...]

Przypadek 3

Pacjent zgłosił się w celu wykonania odbudowy protetycznej na implancie w pozycji zęba 14 (ryc. 12-16). W trakcie badania klinicznego stwierdzono [...]

Dyskusja

Leczenie implantologiczne staje się coraz bardziej dostępną i popularną metodą leczenia braków zębowych. Niezaopatrzony brak zębowy prowadzi do znacznej redukcji objętości [...]
Do góry