BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Sonda
Czy technicy dentystyczni powinni przyjmować pacjentów?
Iwona Dudzik
Część techników dentystycznych chciałaby wyodrębnienia zawodu specjalisty ds. techniki dentystycznej, prawa do samodzielnej pracy z pacjentami, a także uczynienia ich profesji zawodem zaufania publicznego i utworzenia dla niego samorządu.
Takie zmiany przewiduje przygotowany przez Stowarzyszenie Inżynierów i Magistrów Techniki Dentystycznej projekt Ustawy o zawodzie specjalisty ds. techniki dentystycznej.
Projekt został złożony w Ministerstwie Zdrowia, które przeprowadziło szerokie konsultacje wśród działających w branży instytucji. Krytyczne opinie przedstawili m.in.: Polskie Towarzystwo Techników Dentystycznych, Izba Gospodarcza Techników Dentystycznych, Komisja Stomatologiczna Naczelnej Rady Lekarskiej, krajowy konsultant ds. protetyki. Wobec braku jakiegokolwiek poparcia dla projektu w resorcie zdrowia nie toczą się nad nim dalsze prace.
Jednak problem pozostaje, ponieważ kwestia uprawnień techników dentystycznych wymaga uregulowania.
Dr n. med. inż. Tadeusz Zdziech, prezes Stowarzyszenia Inżynierów i Magistrów Techniki Dentystycznej, inicjator ustawy
Projekt ustawy dotyczącej zawodu specjalisty ds. techniki dentystycznej, klasyfikowanego od 1 stycznia 2017 r., jest niezbędny, aby określić warunki wykonywania nowego zawodu, a także czynności zawodowych. Specjalista ds. techniki dentystycznej to osoba z wyższym wykształceniem, reprezentująca wysoki poziom wiedzy zawodowej. W klasyfikacji zawodów Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej znajduje się w grupie drugiej – specjaliści, tej samej, co lekarze. Natomiast technik dentystyczny umiejscowiony jest w grupie trzeciej – technicy i średni personel. Jest absolwentem szkoły policealnej i nie musi mieć nawet matury.
Zgodnie z naszym projektem ustawy specjalista ds. techniki dentystycznej, w zależności od poziomu wykształcenia, będzie miał uprawnienia szersze od technika dentystycznego, polegające na bezpośrednim kontakcie z pacjentem w celu wykonania naprawy lub ruchomego osiadającego uzupełnienia protetycznego, po uprzednio przeprowadzonej przez lekarza stomatologa sanacji jamy ustnej.
Projekt ustawy nawiązuje do systemu, który obowiązuje w niektórych krajach UE, np. w Anglii, Irlandii, Danii, Szkocji, gdzie istnieje zawód klinicznego technika dentystycznego. Tytuł klinicznego technika dentystycznego uzyskuje technik dentystyczny posiadający trzyletnie doświadczenie zawodowe i ukończone dwuletnie niestacjonarne studia podyplomowe. Uprawnia on do bezpośredniego kontaktu z pacjentem w celu badania, udzielania porad na temat higieny jamy ustnej, wypisania skierowań do innych specjalistów oraz do samodzielnego wykonywania ruchomych uzupełnień protetycznych. Kliniczny technik dentystyczny współpracuje z lekarzem stomatologiem tylko w poszczególnych przypadkach dla osiągnięcia jak najlepszych wyników rehabilitacji braków zębowych.
