W trakcie ciąży w organizmie kobiety dochodzi do wielu istotnych zmian. W tym czasie wzrasta podatność organizmu na działanie czynników wewnętrznych oraz zewnętrznych. Szczególne zmiany zachodzą w zakresie gospodarki hormonalnej. Produkcja progesteronu, który jest głównym hormonem podtrzymującym ciążę, wzrasta do ósmego miesiąca jej trwania i utrzymuje się na stałym poziomie do rozwiązania. W tym czasie wzrasta również stężenie estrogenów, tak że w końcowym etapie ciąży jest ono ponadstukrotnie większe niż na początku.[1] Powyższe hormony wpływają na metabolizm i fizjologię tkanek przyzębia kobiet ciężarnych, gdyż w obrębie dziąseł znajdują się specyficzne dla nich receptory. Działanie estrogenów i progesteronu polega na zmniejszeniu keratynizacji nabłonka, co powoduje zmniejszenie jego spójności, i dochodzi do zmian w mikrocyrkulacji dziąsła oraz przepuszczalności naczyń, a to prowadzi do zwiększonej odpowiedzi zapalnej na zawarte w płytce nazębnej czynniki bakteryjne. Co więcej, hormony płciowe obecne we krwi i w mniejszym stopniu w płynie kieszonek dziąsłowych i ślinie powodują również zmiany flory bakteryjnej płytki naddziąsłowej i poddziąsłowej.[2]