Pacjent oczekuje zwykle od lekarza dentysty, aby zęby po zakończonym leczeniu endodontyczno-rekonstrukcyjnym jak najdłużej funkcjonowały w jamie ustnej. Utrata zębów w odcinku bocznym niesie za sobą wiele niepożądanych następstw: zanik kości wyrostka zębodołowego w okolicy brakującego zęba, recesje dziąsłowe, nachylenie do powstałej luki sąsiednich zębów oraz zaburzenia zębowe w przeciwstawnym łuku.

Możliwości leczenia w przypadku zębów trzonowych z rozległą próchnicą lub dużymi zmianami w przyzębiu są ograniczone. Najczęstszym sposobem radykalnego postępowania jest ekstrakcja zęba z następnym uzupełnieniem braku protezą osiadającą, mostem lub implantem. W niektórych przypadkach separacja korzeni lub hemisekcja wydaje się prostą, zachowawczą i zdecydowanie tańszą metodą leczenia z dobrym rokowaniem.

Badania wykazały, że 91-93 proc. zębów poddanych zabiegowi hemisekcji pozostaje w jamie ustnej ponad 10 lat.[1,2] Lekarze klinicyści są zdania, że przed podjęciem decyzji o ekstrakcji powinno się rozważyć możliwość wykonania hemisekcji, ponieważ daje ona zadowalające, długotrwałe efekty.

W przypadkach leczenia endodontycznego zębów z zaawansowaną destrukcją tkanek przyzębia stomatolog staje przed dylematem, jakie podjąć leczenie: zachowawcze czy chirurgiczne. Jak wynika z piśmiennictwa, zęby trzonowe, bardziej niż pozostałe, są po...