Zębiaki to hamartomatyczne guzy zębopochodne składające się z komponentu epitelialnego oraz ektomezenchymalnego.[1] Klasyfikacja Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) z 2005 roku wyróżnia dwa podtypy tych guzów: zębiaka złożonego i zestawnego.[2] Zębiak złożony jest zbudowany z morfologicznie prawidłowych komórek szkliwa, zębiny, cementu i miazgi, ale układ strukturalny tych tkanek jest wyraźnie zaburzony.[3] Zębiak zestawny to guz składający się z wielu struktur przypominających małe zęby, tzw. odontoidy. Zębiaki są diagnozowane w każdym wieku, najczęściej w dwóch pierwszych dekadach życia.[4] Brakuje charakterystycznych objawów klinicznych, jednak o obecności tych zmian może świadczyć zaburzenie w czasie wyrzynania zębów stałych.[5] Zazwyczaj są diagnozowane przypadkowo podczas wykonywania zdjęć radiologicznych. Zębiaki zestawne częściej lokalizują się w przednim odcinku szczęki, natomiast zębiaki złożone – w tylnym odcinku części zębodołowej żuchwy. Leczeniem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie guza.[6]