Protetyka
Metody retrakcji dziąsła stosowane we współczesnej protetyce stomatologicznej – przegląd piśmiennictwa
Lek. dent. Karolina Szostek-Cieślik
Osiągnięcie sukcesu podczas leczenia protezami stałymi zależy m.in. od dokładności wykonanego wycisku. Głównym zadaniem retrakcji dziąsła jest stworzenie odpowiedniej przestrzeni między zębem a wolnym brzegiem dziąsła dla masy wyciskowej w celu uwidocznienia linii preparacji. Dostępnych jest wiele technik retrakcji dziąsła. Artykuł przedstawia różne metody retrakcji dziąsła stosowane we współczesnej protetyce stomatologicznej.
Coraz większe wymagania pacjentów co do estetyki i jakości rekonstrukcji stomatologicznych wykonywanych bezpośrednio w jamie ustnej oraz w warunkach laboratoryjnych wymuszają konieczność precyzyjnego wykonywania tych prac.
W przypadku protez stałych musi mieć miejsce dokładne odwzorowanie i przeniesienie do pracowni protetycznej warunków panujących w jamie ustnej pacjenta, a zwłaszcza precyzyjne odzwierciedlenie wszystkich zarysów opracowanego zęba, ze szczególnym uwzględnieniem granicy preparacji i tkanek miękkich otaczających oszlifowany ząb. Dokładne odwzorowanie tej okolicy pozwoli technikowi prawidłowo wymodelować kontury zaplanowanego uzupełnienia. W tym celu należy odsunąć przylegające dziąsło tak, aby odpowiednia ilość masy wyciskowej napłynęła do kieszonki dziąsłowej.[1] Jest to ważne, ponieważ wyciski ze zbyt małą szerokością szczeliny dziąsłowej wykazują większy odsetek braków, rozdarć masy wyciskowej i zmniejszoną precyzję brzeżną. Piśmiennictwo donosi, że minimalna szerokość przestrzeni powstałej w wyniku otwarcia szczeliny dziąsłowej, która umożliwi lekarzowi pobranie wycisku spełniającego odpowiednie kryteria, wynosi ok. 0,15-0,2 mm.[2]
Wyciski pod uzupełnienia stałe najczęściej są pobierane masami elastomerowymi, głównie silikonowymi typu A (poliwinylosiloksanowe) i polieterowymi.[3]
Na rynku dostępne są różnorodne materiały i metody wykorzystywane do retrakcji dziąsła. Stosowane środki powinny być:[5-7]
- skuteczne w użyciu – wystarczająco odsuwać dziąsło, kontrolować krwawienie i zapewniać suchość w kieszonce dziąsłowej,
- bezpieczne zarówno miejscowo, jak i ogólnie – należy pamiętać, że stosowane leki mogą być wchłaniane do systemu ogólnego; objawy absorpcji zależą od rodzaju użytego leku, uszkodzeń tkanek i liczby opracowywanych zębów,
- nie powinny powodować stałego przemieszczenia tkanek ani ich trwałych uszkodzeń – wszelkiego rodzaju urazy tkanek dziąsła powinny być odwracalne i ulec całkowitemu wygojeniu w ciągu dwóch tygodni.
Z biologicznego punktu widzenia idealna metoda retrakcyjna to taka, dzięki której można osiągnąć maksimum retrakcji w minimalnym klinicznym czasie z odpowiednią kontrolą przesączania płynów dziąsłowych i krwawienia bez powodowania jakichkolwiek ob...
