BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Periodontologia
Charakterystyka języka geograficznego
Lek. dent. Natalia Stefanik1
Dr n. med. Hanna Hüpsch-Marzec2
Dr n. med. Rafał Wiench2
Język geograficzny (łac. lingua geographica) to termin określający łagodny, przewlekły stan zapalny błony śluzowej języka dotyczący najczęściej jego grzbietowej powierzchni. W piśmiennictwie jest znany także pod nazwą łagodnego wędrującego zapalenia języka, rumienia wędrującego lub brzeżnego złuszczającego zapalenia języka.[1,2] Niekiedy zmiany o tym charakterze występują także w innych okolicach jamy ustnej – jest to geograficzne lub migrujące zapalenie jamy ustnej.[1-3]
Obraz kliniczny
Zdrowa powierzchnia grzbietowa języka jest pokryta brodawkami językowymi, które nadają mu nieregularną fakturę i jasnoróżowy kolor. Język geograficzny charakteryzuje się występowaniem nieregularnych różowych lub czerwonych plam o atroficznym charakterze, pozbawionych brodawek nitkowatych. Bez zmian pozostają natomiast brodawki grzybowate. Obszary atrofii są zazwyczaj dobrze odgraniczone i otoczone nieco wypukłą białą, żółtą lub szarą wijącą się obwódką. Obrzeże to składa się z brodawek nitkowatych w trakcie regeneracji oraz mieszaniny keratyny z neutrofilami (hiperkeratoza). Nazwa język geograficzny odnosi się do podobnego do mapy wyglądu opisanych zmian – przypominających wyspy archipelagu lub zarys kontynentów. Obszary atrofii wędrują po powierzchni języka, zmieniając położenie, kształt i wymiary nawet w ciągu kilku godzin. Charakterystyczne dla języka geograficznego są okresy remisji (gojenie zmian bez pozostawienia blizny) oraz nawrotów.[1-10] Obraz kliniczny języka geograficznego jest zróżnicowany (ryc. 1-6).