Endodoncja
Podchloryn sodu – algorytm postępowania w trakcie płukania kanałów korzeniowych
Dr hab. med. Magdalena Wilczyńska-Borawska1
Lek. dent. Kamila Suchodolska2
Mgr Elżbieta Murawska3
Dziedzina medycyny, którą jest stomatologia, zalicza się do tych, gdzie wdrażanie najnowocześniejszych technologii, wynalazków i metod leczenia oraz diagnostyki następuje chętnie i szybko. Z drugiej jednak strony, wiele używanych przez lata metod oraz leków nie znalazło godnych następców i dlatego są nadal z dużym sukcesem używane w codziennej praktyce. Przykładem takim jest podchloryn sodu – związek chemiczny w postaci płukanki o różnym stężeniu, używany w leczeniu endodontycznym od kilkudziesięciu lat. W pracy podjęliśmy próbę przedstawienia kilku procedur, które powinny zostać przeprowadzone w trakcie płukania kanałów podchlorynem sodu, mogących znacząco zmniejszyć ryzyko przepchnięcia tego toksycznego związku do tkanek okołowierzchołkowych, kości, struktur anatomicznych oraz tkanek miękkich jamy ustnej.
Podchloryn sodu w medycynie i stomatologii
Podchloryn sodu (NaOCI) jest znaną od ponad 200 lat substancją używaną przez człowieka w medycynie i przemyśle, a od prawie 60 lat używany jest w endodoncji. Początki jego stosowania sięgają Francji XVIII wieku, gdzie chemik C.L. Berthollet w latach 1785-88 po raz pierwszy wytworzył go w postaci podchlorynu potasowego.[1] Od 1792 roku Percy we współpracy z Bertholletem wytwarzali go w dużych ilościach komercyjnie. Produkcja odbywała się w Javel (obecnie Paryż), stąd pochodzi nazwa „woda z Javel”.[1] Właściwości podchlorynów były wówczas chętnie wykorzystywane do bielenia tekstyliów. W swoich badaniach Labarraque (1777-1850) i Semmelweis (1818-1865) zwrócili szczególną uwagę na skuteczność antybakteryjnego, przeciwgrzybiczego i antywirusowego działania produktów zawierających chlor i w latach 1820-22 zaproponowali wykorzystywanie związków podchlorynu sodu w ochronie ran przed zakażeniem oraz kontroli procesu przenoszenia się tzw. gorączki łóżeczka dziecinnego.[2] Podczas I wojny światowej w medycynie wprowadzono NaOCI w postaci 5-proc. „roztworu Dakina” do leczenia ran wojennych.[2]
Dyskusja o stężeniach podchlorynu sodu
Badania roztworów NaOCl o różnej procentowości miały na celu uzyskanie odpowiedzi na pytanie, jakie stężenie tej toksycznej względem tkanki organicznej substancji będzie optymalne w procedurach medycznych na żywym organizmie ludzkim. Trepagnier i ...
Działanie podchlorynu sodu a bezpieczeństwo
Związek NaOCl ma szerokie spektrum działania antybakteryjnego obejmujące bakterie Gram-dodatnie, Gram-ujemne oraz inaktywuje toksyny bakteryjne, wirusy, grzyby, zarodniki. Jego odczyn jest silnie zasadowy. Działanie na tkankę organiczną opiera się...
