ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Pedodoncja
Rzadki przypadek hipo-hiperdoncji u dziewięcioletniej pacjentki
Lek. dent. Joanna Kłaniecka1
Lek. dent. Natalia Łuc-Pleskacz1
Dr n. med. Urszula Kanaffa-Kilijańska1
Obecność hipodoncji przy jednoczesnym występowaniu hiperdoncji u jednego pacjenta jest bardzo rzadkim przypadkiem w codziennej praktyce stomatologicznej. Takie nieprawidłowości mogą stanowić problem i wyzwanie w leczeniu. Szybka i właściwa diagnostyka, a także interdyscyplinarne leczenie mogą przynieść pożądane rezultaty. Opis przypadku dotyczy dziewięcioletniej pacjentki, u której zdiagnozowano niedoliczbowość ze współistniejącą nadliczbowością stałych zębów z równocześnie występującymi nieprawidłowościami jakościowymi szkliwa oraz zaburzeniami kształtu w obrębie korony pojedynczego zęba.
Nieprawidłowości rozwojowe zębów są dość częstym zaburzeniem występującym zarówno w uzębieniu mlecznym, jak i stałym. Wyróżniamy anomalie dotyczące liczby zębów, budowy anatomicznej całego zęba, tylko korony lub korzenia. Wady te mogą występować jako samodzielne, izolowane zaburzenia albo łącznie z innymi chorobami uwarunkowanymi genetycznie.
Obecność jakichkolwiek zaburzeń rozwojowych zębów wymaga często złożonego leczenia interdyscyplinarnego. W zależności od stopnia ciężkości, nieleczone anomalie mogą być przyczyną problemów związanych z funkcją narządu żucia, zmianą rysów twarzy, a także niską samooceną pacjenta.
Wśród zaburzeń liczby zębów wyróżniamy zmniejszenie ich liczby (hipodoncja, oligodoncja, anodoncja) oraz zwiększenie (hiperdoncja). Te anomalie mogą dotyczyć ogólnej liczby zębów mlecznych bądź stałych lub liczby zębów z danej grupy.
Częstość występowania braku zawiązków (agenezja) w uzębieniu stałym według różnych autorów waha się od 0,3 proc. do 17,5 proc. W uzębieniu mlecznym agenezja jest obserwowana rzadziej – od 0,08 proc. do 1,55 proc.[1]
