Pedodoncja

Rzadki przypadek hipo-hiperdoncji u dziewięcioletniej pacjentki

Lek. dent. Joanna Kłaniecka1

Lek. dent. Natalia Łuc-Pleskacz1

Dr n. med. Urszula Kanaffa-Kilijańska1

1Katedra i Zakład Stomatologii Zachowawczej i Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, kierownik: prof. dr hab. med. Urszula Kaczmarek

Adres do korespondencji: Lek. dent. Joanna Kłaniecka, Katedra i Zakład Stomatologii Zachowawczej i Dziecięcej UM we Wrocławiu, ul. Krakowska 26, 52-425 Wrocław, tel. 71 78 40 378, e-mail: joanna.klaniecka@umed.wroc.pl

Obecność hipodoncji przy jednoczesnym występowaniu hiperdoncji u jednego pacjenta jest bardzo rzadkim przypadkiem w codziennej praktyce stomatologicznej. Takie nieprawidłowości mogą stanowić problem i wyzwanie w leczeniu. Szybka i właściwa diagnostyka, a także interdyscyplinarne leczenie mogą przynieść pożądane rezultaty. Opis przypadku dotyczy dziewięcioletniej pacjentki, u której zdiagnozowano niedoliczbowość ze współistniejącą nadliczbowością stałych zębów z równocześnie występującymi nieprawidłowościami jakościowymi szkliwa oraz zaburzeniami kształtu w obrębie korony pojedynczego zęba.

Nieprawidłowości rozwojowe zębów są dość częstym zaburzeniem występującym zarówno w uzębieniu mlecznym, jak i stałym. Wyróżniamy anomalie dotyczące liczby zębów, budowy anatomicznej całego zęba, tylko korony lub korzenia. Wady te mogą występować jako samodzielne, izolowane zaburzenia albo łącznie z innymi chorobami uwarunkowanymi genetycznie.

Obecność jakichkolwiek zaburzeń rozwojowych zębów wymaga często złożonego leczenia interdyscyplinarnego. W zależności od stopnia ciężkości, nieleczone anomalie mogą być przyczyną problemów związanych z funkcją narządu żucia, zmianą rysów twarzy, a także niską samooceną pacjenta.

Wśród zaburzeń liczby zębów wyróżniamy zmniejszenie ich liczby (hipodoncja, oligodoncja, anodoncja) oraz zwiększenie (hiperdoncja). Te anomalie mogą dotyczyć ogólnej liczby zębów mlecznych bądź stałych lub liczby zębów z danej grupy.

Częstość występowania braku zawiązków (agenezja) w uzębieniu stałym według różnych autorów waha się od 0,3 proc. do 17,5 proc. W uzębieniu mlecznym agenezja jest obserwowana rzadziej – od 0,08 proc. do 1,55 proc.[1]

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Hipodoncja, oligodoncja, anodoncja

Nieprawidłowość dotycząca liczebności zębów może być wieloczynnikowa. Do głównych przyczyn prowadzących do tego typu zaburzeń zalicza się czynniki genetyczne (cecha autosomalna [...]

Hiperdoncja

Zaburzeniem przeciwstawnym do niedoliczbowości jest hiperdoncja (dodatkowe zawiązki zębów mlecznych bądź stałych). Możemy wyróżnić hiperdoncję prawdziwą, która jest wynikiem nadczynności listewki [...]

Opis przypadku

Dziewięcioletnia pacjentka zgłosiła się pod opieką matki do gabinetu stomatologicznego w celu kontynuacji leczenia. W badaniu klinicznym stwierdzono tymczasowe wypełnienia (ZnO) [...]

Dyskusja

Hipo-hiperdoncja jako jednostka chorobowa u jednego pacjenta jest rzadko spotykanym schorzeniem. Częstość jej występowania w uzębieniu stałym według różnych autorów waha [...]
Do góry