Protetyka

Współczesne metody zaopatrzenia bezzębia – opis przypadku

Lek. dent. Michał Kotnowski

Wojewódzka Przychodnia Stomatologiczna im. dr. n. med. Zbigniewa Żaka w Krakowie, Konsultacyjna Poradnia Protetyki Stomatologicznej, kierownik specjalizacji: lek. dent. Adam Gołębiowski

Adres do korespondencji: Lek. dent. Michał Kotnowski, e-mail: stomatologiakotnowski@gmail.com

Pomimo wzrostu świadomości społecznej i znaczenia pięknego uśmiechu, bezzębie wciąż stanowi poważny problem zdrowotny. Na przestrzeni lat obserwujemy spadek liczby osób bezzębnych w populacji polskiej – w 2015 bezzębie dotyczyło 28,8 proc. osób w wieku 65-74 lat[1] w stosunku do 35 proc. w 1994 roku.[2] Niestety na tle innych krajów UE Polska znajduje się na przedostatnim miejscu. Dla porównania w Szwajcarii w 2002 roku w grupie wiekowej 65-74 lat problem dotyczył tylko 13 proc. populacji.[2] Osoby bezzębne decydujące się na uzupełnienie protetyczne mają obecnie możliwość wybrania jednej z wielu metod leczenia. Celem pracy jest przedstawienie dostępnych metod uzupełnienia braków zębowych oraz omówienie obciążenia natychmiastowego implantów w przypadku bezzębia.

Protezy ruchome i stałe

Protezy ruchome całkowite

Protezy te stanowią podstawową metodę uzupełnienia dla bezzębnych pacjentów. Możemy wyróżnić protezy akrylowe wykonywane metodami tradycyjnymi i te bazujące na różnych systemach protetycznych (np. biofunkcyjny system protetyczny – BPS), przeznaczone głównie dla pacjentów z trudnymi warunkami zewnątrzustnymi.[3] Niektórzy autorzy wykazują możliwość zastosowania materiałów elastycznych w wykonawstwie protez całkowitych.[4]

Protezy ruchome całkowite oparte na implantach

Rozwiązaniem poprawiającym retencję i stabilizację ruchomych uzupełnień protetycznych jest stworzenie zakotwiczenia opartego na implantch. W żuchwie wystarczające jest wprowadzenie dwóch wszczepów,[5] w szczęce optymalnie należy umieścić cztery implanty.[3] Umocowanie protez całkowitych na implantach jest częściej stosowane w żuchwie niż w szczęce ze względu na gorszą retencję i stabilizację protezy dolnej.[3] Wśród stosowanych rozwiązań możemy wyróżnić:

  • zatrzaski osiowe,
  • System Locator ® (ryc. 1-5),
  • łączniki teleskopowe,
  • belkę.

Wybór rozwiązania jest uzależniony zarówno od możliwości pozycjonowania implantów,[3] jak i oczekiwań oraz umiejętności manualnych pacjenta. Do zalet protez ruchomych opartych na implantach zaliczamy: dobrą stabilizację i retencję uzupełnień, możl...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Protezy ruchome i stałe

Protezy te stanowią podstawową metodę uzupełnienia dla bezzębnych pacjentów. Możemy wyróżnić protezy akrylowe wykonywane metodami tradycyjnymi i te bazujące na różnych [...]

Opis przypadku – obciążenie natychmiastowe wszczepów w żuchwie

Do gabinetu zgłosiła się 64-letnia bezzębna pacjentka ze względu na niezadowalające utrzymanie protezy dolnej. Klinicznie stwierdzono klasę braków zębowych C3 wg [...]

Podsumowanie

Obecnie pacjenci mają dostęp do różnorodnych metod zaopatrzenia bezzębia. Planując leczenie, należy mieć na uwadze stan ogólny pacjenta, jego warunki miejscowe [...]
Do góry