Zabieg operacyjnego usunięcia zęba w obrębie żuchwy niesie ze sobą ryzyko wystąpienia licznych powikłań. Oprócz złamania kości żuchwy, może dojść do uszkodzenia nerwu zębodołowego dolnego i bródkowego, co może skutkować wystąpieniem parestezji.[1] Nerw bródkowy wychodzi przez otwór bródkowy, który zlokalizowany jest najczęściej między pierwszym i drugim zębem przedtrzonowym. Zakres jego unerwienia obejmuje skórę bródki, wargę dolną, błonę śluzową oraz dziąsła przedniego odcinka żuchwy. Podczas zabiegów chirurgicznych, które wykonywane są w okolicy otworu bródkowego, może dojść do zranienia bądź przerwania nerwu. Wiąże się to często ze wspomnianą wyżej parestezją, a także z hipestezją lub dyestezją. Wszystkie wymienione zaburzenia czuciowe są dla pacjenta nieprzyjemne i powodują obniżenie jakości życia po zabiegu operacyjnym. Wykonanie diagnostyki radiologicznej, stosowanie odpowiedniej techniki operacyjnej oraz opieka pooperacyjna pozwalają na zminimalizowanie ryzyka trwałych zaburzeń czuciowych. Preparatem, który może zostać wykorzystany w przyspieszeniu gojenia się tkanek i zapobieganiu wystąpienia powikłań pozabiegowych, jest PRF (Platelet Rich Fibrin).[2,3,5,6]