Celem leczenia ortodontycznego jest poprawa stanu zdrowia jamy ustnej poprzez wyleczenie wady zgryzu, uszeregowanie nieprawidłowości zębowych oraz poprawa funkcji układu stomatognatycznego. Pacjenci poddający się leczeniu ortodontycznemu robią to często ze względów estetycznych, mają nadzieję na piękne, zdrowe i proste zęby. Dlatego te osoby stanowią obecnie bardzo liczną grupę pacjentów gabinetów stomatologicznych nie tylko ze względu na konieczność leczenia wad zgryzu. Oprócz aspektów estetycznych, nieleczone nieprawidłowości zębowo-zgryzowe i wady zgryzu stanowią miejsca retencji dla nazębnej płytki bakteryjnej oraz utrudniają pacjentowi higienę przestrzeni międzyzębowych. Sprzyja to powstawaniu próchnicy w miejscach trudnodostępnych dla samooczyszczania, rozwojowi stanów zapalnych błony śluzowej jamy ustnej, a co za tym idzie – również periodontopatii. Jak każde działanie medyczne, leczenie ortodontyczne, mimo swoich możliwości i efektów leczniczych, może – w przypadku nieprzestrzegania zaleceń lekarskich – powodować wiele powikłań, które mogą pojawić się w trakcie i po zakończeniu terapii ortodontycznej.

Najczęściej pojawiającymi się negatywnymi skutkami terapii ortodontycznej są:

• odwapnienia i próchnica zębów,
• stany zapalne i recesje dziąseł,
• uszkodzenia przyzębia,
• resorpcja korzeni,
• zapalenie, zwyrodnienie lub martwica miazgi, które powstają podczas zbyt szybkiego przesuwania zębów.