Złotym standardem w przypadku stałych uzupełnień protetycznych była w ubiegłym wieku korona na podbudowie metalowej, licowana porcelaną, osadzona na filarze opracowanym na tzw. ostrze noża. Wraz ze wzrostem wymagań pacjentów i rozwojem technologii wprowadzono nowe, bardziej estetyczne uzupełnienia bezmetalowe oraz zmodyfikowano technikę szlifowania, zalecając tworzenie różnego rodzaju stopni w łotym standardem w przypadku stałych uzupełnień protetycznych była w ubiegłym wieku korona na podbudowie metalowej, licowana porcelaną, osadzona na filarze opracowanym na tzw. ostrze noża. Wraz ze wzrostem wymagań pacjentów i rozwojem technologii wprowadzono nowe, bardziej estetyczne uzupełnienia bezmetalowe oraz zmodyfikowano technikę szlifowania, zalecając tworzenie różnego rodzaju stopni w okolicy przydziąsłowej. Obecnie wśród klinicystów zauważa się powrót zafascynowania metodą bezstopniową.

Czy dalszy rozwój materiałoznawstwa, narzędzi oraz technologii produkcji spowoduje powrót do wertykalnego szlifowania zębów?

Ogólne zasady postępowania podczas opracowywania zębów pod protezy stałe, niezależnie od typu planowanego uzupełnienia, obejmują uzyskanie odpowiednich warunków dla stabilności i retencji protezy, jej integracji z tkankami otaczającymi, a także oszczędną preparację tkanek zęba i ochronę przyzębia.[1]