Badania

Objawy dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych u dorosłych z erozją zębów powiązaną i niepowiązaną z zaburzeniami odżywiania

Dr n. med. Irena Zalewska1

Dr n. med. Ksymena Staroń-Irla1

Prof. dr hab. med. Marta Tanasiewicz2

1Katedra Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją SUM, kierownik: prof. dr hab. med. Marta Tanasiewicz

2Kierownik Katedry Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją SUM

Adres do korespondencji: Dr n. med. Ksymena Staroń-Irla, Katedra Stomatologii Zachowawczej z Endodoncją SUM, Plac Akademicki 17, 41-902 Bytom, tel. 32 282 79 42

Niniejsze opracowanie dotyczy badania, którym objęto 60 osób z objawami erozji zębów. Grupę badaną stanowiło 30 pacjentek rekrutowanych z trzech niezależnych ośrodków zajmujących się terapią zaburzeń odżywiania. W grupie kontrolnej było 30 pacjentów NZOZ Dental w Katowicach, z objawami erozji niepowiązanej z zaburzeniami odżywiania. Na podstawie stosownych wskaźników i kwestionariuszy oceniano stopień starcia/erozji zębów, stan higieny, ewentualne objawy dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych, maksymalny stopień starcia w poszczególnych grupach zębowych, postawy wobec odżywiania oraz subiektywne opinie pacjentów i operatora dotyczące wybranych do niniejszej pracy narzędzi badawczych.

Praca koncentruje się na porównaniu występowania ewentualnych dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych między grupą badaną a kontrolną oraz maksymalnego starcia w wyodrębnionych grupach zębowych u obu zespołów pacjentów.

We współczesnym świecie bycie szczupłym, sprawnym i zadbanym zyskuje rangę priorytetu. W ten trend wpisuje się także dbałość o zdrowie jamy ustnej. Posiadanie pięknego, zdrowego uśmiechu jest przedmiotem coraz większego zainteresowania społeczeństwa. W wyniku przemian społeczno-kulturowych i coraz szybszego tempa życia obserwowane są również trendy niekorzystne, jak chociażby rosnąca liczba zaburzeń odżywiania, przejawiająca się na wiele sposobów dysmorfofobia lub kult ciała. W stomatologii również obserwujemy niekorzystne zjawiska związane z występowaniem przewlekłego stresu, np. bruksizm i wzrost występowania ubytków niepróchnicowego pochodzenia.

Zdiagnozowanie rodzaju zaburzeń układu ruchowego narządu żucia wymaga przeprowadzenia dokładnego, odpowiednio ukierunkowanego wywiadu, a także badania klinicznego pozwalającego ocenić funkcję układu stomatognatycznego. Wywiad uwzględnia przede wszystkim dolegliwości bólowe ze strony stawów skroniowo-żuchwowych, mięśni żucia i okolic twarzy, powodujące trudności podczas odgryzania i żucia pokarmu, żucie jednostronne, parafunkcje, zjawiska osłuchowe oraz często zdarzające się bóle głowy.

Ważnych informacji dostarczają też: rodzaj bólu, jego umiejscowienie, promieniowanie i okoliczności, w których się nasila.

Ból może być samoistny lub sprowokowany. Najczęściej pojawia się w trakcie ruchów w stawach skroniowo-żuchwowych i nasila się podczas żucia oraz szerokiego otwarcia ust. Ból pochodzący z układu stomatognatycznego, a przede wszystkim z mięśni układu ruchowego narządu żucia, często promieniuje do okolic głowy, karku i obręczy barkowej. W wywiadzie należy podjąć próbę ustalenia korelacji między dolegliwościami, które zgłasza pacjent, a sytuacjami stresowymi w jego życiu. Należy także zwrócić uwagę na stan psychoemocjonalny pacjenta oraz sposób, w jaki opisuje rodzaj i nasilenie dolegliwości.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Cele pracy

Celem pracy była ocena i porównanie występowania ewentualnych dysfunkcji stawów skroniowo-żuchwowych między grupą kontrolną i badaną. Oceniono ponadto maksymalny stopień starcia [...]

Materiał i metody

Badanie przeprowadzono z udziałem 60 pacjentów ze stwierdzonymi objawami erozji zębów i wywiadem etiologicznym skłaniającym w kierunku diagnozy erozji. W grupie [...]

Metody badawcze

Podczas pierwszej wizyty przedstawiono każdemu z pacjentów w formie ustnej i pisemnej szczegółowe informacje dotyczące celu i sposobu przeprowadzenia badań. Uzyskano [...]

Wyniki

Niniejsza praca koncentruje się na omówieniu wyników badań porównawczych:

Dyskusja

Loster i Pihut przeprowadzały badania nad zastosowaniem wskaźnika Helkimo do oceny stopnia zaburzeń czynnościowych narządu żucia. W tych badaniach wystąpienie słabych [...]

Wnioski

Wyniki obecnego badania potwierdziły częstsze występowanie dysfunkcji u pacjentek grupy badanej (53,33 proc.) w stosunku do pacjentów z grupy kontrolnej (30 [...]
Do góry