Lekarz dentysta ponosi szeroką odpowiedzialność majątkową za szkody na zdrowiu pacjenta będące następstwem osobistych błędów popełnionych w procesie diagnostyczno-terapeutycznym. W praktyce stomatologicznej często są sytuacje, w których dentysta zleca wykonanie całości lub części świadczeń medycznych innemu specjaliście, np. ortodoncie. Warto omówić jeden z takich przypadków, którego następstwem był spór sądowy pomiędzy rodzicami małoletniego pacjenta a lekarzem dentystą¹.

Stan faktyczny

W dniu 16 lutego 2012 r. w prywatnym gabinecie stomatologicznym pojawili się rodzice wraz z nieletnim synem. Małoletni pacjent po badaniu wykonanym przez właścicielkę gabinetu, lekarz dentystę, został zakwalifikowany do leczenia ortodontycznego. Potrzebę podjęcia leczenia ortodontycznego u małoletniego zasugerowała rodzicom ta sama lekarka podczas jednej z wcześniejszych wizyt. W tym samym dniu dokonała badania dziecka, wykonała wyciski oraz zdjęcie pantomograficzne szczęki małoletniego pacjenta. Rodzice byli poinformowani, iż leczenie ortodontyczne będzie prowadzone w jej gabinecie przez lekarza ortodontę, który ma doświadczenie w leczeniu pacjentów z tego typu schorzeniem. Początkowo poinformowano rodziców, że będzie to konkretna lekarz specjalista, na którą po stosownej weryfikacji (sprawdzeniu opinii na jej temat) wyrazili zgodę. Okazało się jednak, że lekarka ta w ostatniej chwili nie wyraziła zgody na leczenie. W związku z powyższym właścicielka gabinetu zadzwoniła do swojej koleżanki prowadzącej praktykę w innej miejscowości i poprosiła ją o pomoc w leczeniu tego pacjenta. O zmianie lekarza, który miał prowadzić terapię, nie zostali poinformowani rodzice małoletniego pacjenta. Dentystka przyjeżdżała na wizyty, podczas których wykonywała poszczególne etapy prac. Właścicielka gabinetu była obecna w trakcie większości z nich, bowiem po odbyciu stosownych kursów w zakresie ortodoncji miała przejąć do dalszego leczenia w tym zakresie swoich pacjentów. Za wykonane prace wystawiała rachunki i przyjmowała wynagrodzenie właścicielka gabinetu. Kwestia rozliczeń pomiędzy lekarkami nie była znana rodzicom małoletniego pacjenta.

U chłopca stwierdzono wadę klasy II oraz zwężenia szczęki i żuchwy. Zaproponowano leczenie aparatem stałym cienkołukowym. Terapia była prowadzona zamkami samoligaturującymi TenBrook w splocie 22 w łuku zębowym górnym, aparat został założony w dn. ...